Πούτιν: από τη γεωπολιτική και το πετρέλαιο έως τον κοινοτισμό και το Θεό

Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης του Ρώσσου προέδρου στην εκπομπή «Πρώτα Πρόσωπα» στο ТАСС, στις 23 Νοεμβρίου 2014, που δημοσιεύθηκε με τον τίτλο «Βλαδίμηρος Πούτιν: είμαστε ισχυρότεροι γιατί έχουμε δίκιο». 
Εδώ δημοσιεύεται ένα μεγάλο τμήμα της συνέντευξης αυτής:

             τα υψηλά ποσοστά αποδοχής στις δημοσκοπήσεις

- Ο Βιατσεσλάβ Βολόντιν στο «Φόρουμ Βαλντάι» είπε: «Χωρίς Πούτιν δεν υπάρχει Ρωσσία». Εσείς, είναι αλήθεια, δηλώσατε ότι η θέση αυτή είναι εντελώς λάθος.

- Ναι.

- Η διατύπωση αυτή έχει, όμως, βάση. Τουλάχιστον σήμερα. Για πολλούς, στη χώρα μας και στον κόσμο, η Ρωσσία συνδέεται μαζί σας, συμπυκνώνεται σε ένα συγκεκριμένο άτομο.

-   Νομίζω ότι είναι φυσικό. Ο αρχηγός του κράτους, το πρώτο πρόσωπο, πάντοτε συνδέεται με τη χώρα. Έτσι ή αλλιώς. Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για τη Ρωσσία. Στον άνθρωπο που εκλέχτηκε με απευθείας μυστική ψηφοφορία, ο λαός του έδωσε ορισμένη δικαιοδοσία, και αυτός ακολουθεί μια πολιτική στο όνομα και για λογαριασμό των πολιτών. Και, βεβαίως, η χώρα αναμένει από τον ηγέτη μια απόλυτα συγκεκριμένη συμπεριφορά. Οι άνθρωποι βασίζονται στο γεγονός ότι, εξέλεξαν επικεφαλής του κράτους, του έδωσαν την εμπιστοσύνη τους, και αυτός θα ανταποκρίνεται στις προσδοκίες τους, θα υπερασπίζεται τα συμφέροντά τους, θα αγωνίζεται για τη βελτίωση της ζωής τους στην οικονομία, στην κοινωνική σφαίρα, στη διεθνή πολιτική, στη εσωτερική πολιτική, στα ζητήματα ασφάλειας. Τα καθήκοντα είναι πολλά. Το γεγονός ότι δημιουργείται αυτή η σύνδεση ούτε ασυνήθιστο είναι, ούτε αποκλειστικά ρωσσικό στοιχείο.

- Ωστόσο, τέτοια αποδοχή στις δημοσκοπήσεις, όπως η δική σας, λίγοι ηγέτες μπορούν να καυχηθούν ότι απολαμβάνουν.

- Πράγματι, αλλά, να ξέρετε, αν κολλήσεις στους αριθμούς αυτούς, δεν είναι δυνατόν να δουλέψεις. Το χειρότερο είναι να γίνεις όμηρος του ρυθμού των μετρήσεων. Μόλις ο πολιτικός αρχινά να το κάνει, έχει ήδη χάσει. Αντί να ασχολείται με την πραγματική δουλειά, να προχωρήσει προς τα μπρός χωρίς να φοβάται το παραπάτημα, παύει να κάνει οτιδήποτε ασχολούμενος με τις μετρήσεις. Και έτσι πέφτει. Αντιθέτως, αν σκέφτεται για τη ουσία, για τα αποτελέσματα της δουλειάς του και τα συμφέροντα των ανθρώπων, τότε ακόμη και το λάθος δεν είναι τόσο τρομερό. Μπορείς να μιλήσεις γι’ αυτό ευθέως, να αναγνωρίσεις τον λανθασμένο υπολογισμό. Και να ξέρετε, αυτό δεν επηρεάζει ιδιαίτερα τις μετρήσεις· οι άνθρωποι θα καταλάβουν περίφημα τις αληθινές σου προθέσεις, την ειλικρίνεια και τη τιμιότητα, ιδιαίτερα στον άμεσο διάλογο. Αυτός έχει υψηλή αξία και πάντα θα εκτιμάται.

-Κι όμως, όταν μετά από 15 έτη ηγεσίας της χώρας, το επίπεδο της στήριξης ξεπερνά το 80%... Αυτό το αντιλαμβάνεσθε, είναι, προφανώς, απίστευτο.

- Το είπα ήδη, ότι αισθάνομαι κομμάτι της Ρωσσίας. Δεν την αγαπώ μόνο. Μάλλον, ο καθένας μπορεί να μιλήσει για την αγάπη του προς την πατρίδα. Όλοι μας την αγαπούμε, αλλά εγώ πραγματικά αισθάνομαι ως κομμάτι του λαού και δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου, έστω και για ένα δευτερόλεπτο, ότι ζω εκτός της Ρωσσίας. Κερδίζοντας κατά τη διάρκεια ενός μεγάλου διαστήματος την υποστήριξη των συμπολιτών μου, δεν μου επιτρέπεται να μην κάνω ό,τι καλύτερο, για να επαληθεύσω την εμπιστοσύνη τους. Ίσως αυτή να είναι το βασικό θεμέλιο της σχέσης μεταξύ του λαού και του εκλεκτού της στην εξουσία.

- Ωστόσο, αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι. Μέχρι ένα ορισμένο σημείο όλες οι επιτυχίες σχετίζονται με τον ηγέτη, και αργότερα με τον ίδιο τρόπο και όλες οι αποτυχίες θα αποδοθούν σε αυτόν.

- Βεβαίως.

 - Και;

 - Και, όπως λέμε στη Ρωσσία, «τώρα έπιασες το αλέτρι, και δεν μιλάς». Τώρα πρέπει να δουλέψεις.   […]

η πέμπτη φάλαγγα

- Υπάρχουν κάποιοι, οι οποίοι μπορεί να μη συμφωνούν μαζί σας στο ένα ή στο άλλο ζήτημα. Το γεγονός αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι αναγκαστικά ανήκουν στη πέμπτη φάλαγγα ή είναι εχθροί.

 - Όχι, βεβαίως, όχι. Όμως αυτό δεν σημαίνει, ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι στη Ρωσσία εξυπηρετούν ξένα συμφέροντα. Τέτοιοι, επίσης, υπάρχουν. Και ποιοι είναι; Αυτοί που στην εσωτερική πολιτική κάνουν χρήση χρημάτων που λαμβάνουν από άλλα κράτη, αντί να τα περιφρονούν.

- Και αυτό το κάνετε όλο και πιο δύσκολο, χάριν της «φροντίδας» για την πατρίδα μας. Είναι αρκετό να αναφέρουμε τους νόμους, που εξισώνουν ΜΚΟ με τους ξένους πράκτορες, που περιορίζουν τη συμμετοχή υπηκόων άλλων χωρών στην ιδιοκτησία ρωσσικών ΜΜΕ…

 - Όχι. Εξωτερικά, ίσως, είναι πιο δύσκολο, αλλά, όπως και πριν, είναι δυνατό. Πάντα υπάρχουν εναλλακτικοί τρόποι για να λαμβάνεις και να ξοδεύεις χρήματα για το σκοπό που έχουν δοθεί. Βεβαίως, οι τελευταίες αποφάσεις περιορίζουν τη χρήση ξένων κεφαλαίων για τον πολιτικό αγώνα μέσα στη Ρωσσία. Μπαίνουν ορισμένοι φραγμοί, αλλά αυτοί πάντοτε μπορεί να παρακαμφθούν. Πρέπει να τηρούνται όλα προσεκτικά ώστε να αποτραπεί αυτό το ενδεχόμενο. Κανένα κράτος, όμως, που σέβεται τον εαυτό του δεν επιτρέπει να χρησιμοποιούνται ξένα κεφάλαια για τον εσωτερικό πολιτικό αγώνα. Δοκιμάστε να το κάνετε αυτό κάπου στις ΗΠΑ –θα βρεθείτε αμέσως πίσω από τα κάγκελα της φυλακής. Εκεί οι κρατικές δομές είναι πολύ πιο αυστηρές από τις δικές μας. Εξωτερικά όλα είναι κόσμια, δημοκρατικά, αλλά μόλις λίγο τα πράγματα φθάσουν σε ανάλογο σημείο δεν έχεις καμία πιθανότητα! Σε εμάς είναι πολύ πιο φιλελεύθερα. Αλλά πρέπει να το καταλάβουμε: δεν υπάρχει η δημοκρατία χάριν της δημοκρατίας. Για χάρη του λαού, για να ζήσουν οι άνθρωποι καλύτερα, θα πρέπει να υπάρχει πραγματική πρόσβαση στους μοχλούς διακυβέρνησης. Δεν είναι δυνατόν να δημιουργούμε τέτοιες συνθήκες, ώστε τα ξένα κράτη να μας κάνουν πιο αδύναμους, να μας υποτάξουν στη δική τους θέληση και να επιδιώκουν να μας πιέσουν από μέσα, επηρεάζοντας τη πολιτική μας προς όφελός τους. Όταν μας πίεζαν, εμείς θα συμφωνούσαμε για τη Συρία, το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, για τη διευθέτηση του Μεσανατολικού, να αλλάξουμε την αμυντική μας πολιτική. Γι’  αυτούς τους λόγους χρησιμοποιούν και αυτά τα εργαλεία και τα χρήματα…  […]

ο πόλεμος στην Ουκρανία

- Στη Δύση δεν θέλουν να σας στήσουν άγαλμα (ειρων.).

- Κάνατε ήδη λόγο σχετικά με το ξεκίνημά μας από το μηδέν. Δεν έχω λησμονήσει πώς συνέβησαν όλα αυτά. Τότε η αξιολόγηση της δραστηριότητάς μας από τη Δύση ήταν, ίσως, ακόμη πιο σκληρή απ’ ότι είναι σήμερα. Απ’ όλα αυτά πέρασα και όλα τα θυμάμαι.  Τελικά, τι συμβαίνει; Μόλις η Ρωσσία στέκεται στα πόδια της, ισχυροποιείται και διεκδικεί το δικαίωμά της να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της στο εξωτερικό, η σχέση προς το κράτος μας και προς την ηγεσία του αμέσως αλλάζει. Θυμηθείτε τι συνέβη με τον Μπορίς Νικολάγιεβιτς (Γιέλτσιν).  Στην πρώτη φάση, στον κόσμο ανταποκρίθηκαν θετικά σε όλα. Ό,τι και να έκανε ο Γιέλτσιν, στη Δύση γινόταν δεκτό με ζητωκραυγές. Μόλις ύψωσε τη φωνή του για την υπεράσπιση της Γιουγκοσλαβίας, στα μάτια των δυτικών, στιγμιαίως, έγινε ένας αλκοολικός, ο έτσι, ο αλλιώς. Όλοι ξαφνικά έμαθαν ότι ο Μπορίς Νικολάγιεβιτς αγαπούσε το πιοτό. Και τι, αυτό πριν ήταν μυστικό; Όχι, αλλά αυτό δεν εμπόδιζε τις επαφές του με τον έξω κόσμο. Μόλις τα πράγματα έφθασαν στο σημείο υποστήριξης των ρωσσικών συμφερόντων στα Βαλκάνια, για τα οποία ο Γιέλτσιν μίλησε ευθέως, έγινε σχεδόν εχθρός της Δύσης. Αυτά συνέβησαν, και δεν έχει περάσει καιρός από τότε. Και τα θυμάμαι θαυμάσια. Σήμερα, μιλάμε για τα γεγονότα στην Ουκρανία, και οι εταίροι μας κάνουν λόγο για την αναγκαιότητα σεβασμού της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας. Όπως και ότι όλοι όσοι πολεμούν για τα δικαιώματά τους και τα συμφέροντά τους στην ανατολική Ουκρανία είναι φιλορώσσοι αποσχιστές. Και αυτοί, που πολέμησαν εναντίον μας στον Καύκασο -μεταξύ αυτών και όσοι ήσαν υπό την ηγεσία της Αλ-Κάιντα, με τα χρήματά και με τα όπλα της στα χέρια, αλλά και τα ίδια τα μέλη της Αλ-Κάιντα, που πήραν μέρος στις μάχες- αυτοί βεβαίως είναι μαχητές της δημοκρατίας. Είναι απίστευτο, αλλά είναι γεγονός! Μας έλεγαν τότε για δυσανάλογη χρήση βίας. Ας πούμε, ότι είναι έτσι, πυροβολείτε από τανκς, χρησιμοποιείτε πυροβολικό. Απαράδεκτο, απαράδεκτο! Και στην Ουκρανία; Και αεροπορία και τανκς και βαρύ πυροβολικό και πολλαπλοί εκτοξευτές πυραύλων. Επιπλέον, βόμβες διασποράς και –να τρελαίνεσαι δηλαδή!- βαλλιστικοί πύραυλοι. Σε αυτή την περίπτωση κανείς δεν μιλά για δυσανάλογη χρήση βίας.

- Όπως αφήνετε να υπονοείται, στον ουκρανικό στρατό αντιπαρατίθεται η Ρωσσία.

 - Υπονοείται, ότι εκεί υπάρχουν ρωσσικά συμφέροντα, αλλά μας στερούν το δικαίωμα να τα υπερασπιστούμε. Και τους ανθρώπους να υπερασπιστούμε, οι οποίοι ζουν σε αυτά τα εδάφη. Εσείς νομίζω είσθε από το Χάρκοβο, έτσι δεν είναι;

 - Από το Λουγκάνσκ.

 - Από το Λουγκάνσκ. Γνωρίζετε, λοιπόν, ότι ακόμη και όταν σε έναν από τη δική σας περιοχή είναι γραμμένο στο διαβατήριο «Ουκρανός», αυτό δεν λέει τίποτε ιδιαίτερο για τον ίδιο. Εκεί όλοι θεωρούν τους εαυτούς τους ως τμήμα του μεγάλου ρωσσικού κόσμου. Βεβαίως, στον ουκρανικό λαό υπάρχει μια ιδιαίτερη κουλτούρα και γλώσσα ιδιόμορφη, μοναδική, και κατά την άποψή μου, με εκπληκτικό ήχο, πολύ όμορφη. Πριν λίγο καιρό, ένας συνάδελφος μου έδειξε κάποια ντοκουμέντα του 1924. Στο διαβατήριο ήταν γραμμένο «Μεγαλορώσσος». Και τους σημερινούς Ουκρανούς τους έγραφαν «Μικρορώσσους». Εκεί δεν υπήρχε επί της ουσίας διαφορά. Μας λένε: ξεδιπλώνετε όλη την ώρα την ιδέα του ρωσσικού κόσμου, μπορεί, όμως, οι άνθρωποι να μην θέλουν στο δικό σας κόσμο. Κανείς, όμως, δεν το επιβάλλει. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτός δεν υπάρχει! Όταν μιλώ με ανθρώπους από την Κριμαία, ας πούμε, ή από την ίδια την ανατολική Ουκρανία, τους ρωτώ: «Τι εθνικότητα έχετε;». Κάποιοι απαντούν: «Δεν υπάρχει διαφορά». Αλλά εάν η Ρωσσία ξεκινά να μιλά γι’ αυτό, να υπερασπίζεται τους ανθρώπους και τα συμφέροντά της, αμέσως γίνεται κακιά. Σκεφτείτε, το ζήτημα είναι με τη θέση μας για την ανατολική Ουκρανία ή την Κριμαία; Σε καμία περίπτωση! Κι αυτό να μην ήταν, θα έβρισκαν άλλη αιτία. Και αυτό συνέβαινε πάντα. Κοιτάξτε την χιλιετή ιστορία μας. Μόλις η Ρωσσία πάει λίγο να ανυψωθεί, αμέσως πρέπει να την μετακινήσουν προς τα πίσω, να τη βάλουν στη θέση της, να την επιβραδύνουν. Η «θεωρία της ανάσχεσης», πόσα χρόνια είναι σε ισχύ; Υπάρχει η εντύπωση ότι γεννήθηκε στη σοβιετική περίοδο, αν και υπάρχει εκατοντάδες χρόνια.

                                      ο ενεργειακός πόλεμος

- Αλλά εμείς δεν πρέπει να το κλιμακώνουμε, να το δραματοποιούμε. Πρέπει να καταλάβουμε: ο κόσμος έτσι είναι φτιαγμένος. Αυτός είναι ο αγώνας για τα γεωπολιτικά συμφέροντα, και πίσω από αυτά η σημασία της χώρας, η ικανότητά της να δημιουργήσει μια νέα οικονομία, να λύσει τα κοινωνικά της προβλήματα, να βελτιώσει το επίπεδο ζωής των πολιτών. Εμείς δεν έχουμε καθόλου επιθετική πολιτική. Αλλά να οι ΗΠΑ, οι Αμερικανοί φίλοι μας…

- Φίλοι, Βλαδίμηρ Βλαδιμήροβιτς;

- Βεβαίως. Όλοι είναι φίλοι μας… Οι Αμερικανοί τυπώνουν δολάρια, μετέτρεψαν το εθνικό τους νόμισμα σε παγκόσμιο, αν και πριν μερικές δεκαετίες εγκατέλειψαν την ισοτιμία του χρυσού. Αλλά διαθέτουν τη μηχανή, και προφανώς με αυτή δουλεύουν.

- Μπράβο τους;

-Μπράβο τους! Αλλά γιατί συνέβη αυτό; Οι ΗΠΑ πέτυχαν μια ορισμένη θέση μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Γιατί το λέω αυτό; Ο αγώνας για τα γεωπολιτικά συμφέροντα οδηγεί τη χώρα είτε να γίνει ισχυρότερη, αποτελεσματικότερη, λύνοντας τα χρηματοπιστωτικά, αμυντικά, οικονομικά και, μαζί με αυτά, τα κοινωνικά της προβλήματα, είτε να διολισθήσει στη τρίτη, πέμπτη κατηγορία, χάνοντας τη δυνατότητα να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του λαού της.

-  Και η προσπάθειά μας να ανταγωνιστούμε με τη Δύση;

- Δεν χρειαζόμαστε να την ανταγωνιστούμε.

- Επαρκούν οι δυνάμεις μας;

- Δεν χρειαζόμαστε να ανταγωνιστούμε. Απλώς δεν χρειαζόμαστε να ανταγωνιστούμε!

- Δηλαδή, τι κάνουμε τώρα;

- Πρέπει να εφαρμόσουμε ήσυχα την ατζέντα μας. Πολλοί λένε, ότι οι τιμές του πετρελαίου πέφτουν και από την πιθανή κρυφή συνεννόηση μεταξύ των παραδοσιακών παραγωγών, μεταξύ αυτών της Σαουδικής Αραβίας και των ΗΠΑ. Ότι αυτό έχει γίνει εσκεμμένα για να αδυνατίσει η ρωσσική οικονομία. Εάν μιλήσετε τώρα με ειδήμονες, όχι όπως εγώ, αλλά με πραγματικούς…

- Αν δεν είσθε εσείς τότε ποιος είναι;

- Του Υπουργείου Ανάπτυξης, Οικονομικών, της Κεντρικής Τράπεζας –έχουμε τέτοιους ειδήμονες. Τι θα σας πουν; Κάποια πράγματα είναι προφανή. Έπεσε η τιμή του πετρελαίου. Λοιπόν, γιατί έπεσε; Η προσφορά αυξήθηκε. Η Λιβύη παράγει περισσότερο, όπως παραδόξως και το Ιράκ, παρ’ όλα τα προβλήματα… Εμφανίστηκε παράνομο πετρέλαιο στα 30 δολάρια το βαρέλι, που το Ισλαμικό Κράτος το πωλεί ακατέργαστο. Η Σαουδική Αραβία αύξησε την άντληση. Και η κατανάλωση μειώθηκε αυτή την περίοδο της στασιμότητας, ή μειώθηκε σε σχέση με τις προβλέψεις για την παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη. Υπάρχουν θεμελιώδεις παράγοντες. Ας πούμε, ότι λαμβάνουν χώρα στοχευμένα βήματα από τους εταίρους στην παγκόσμια αγορά ενέργειας. Μπορούμε να το υποθέσουμε; Ασφαλώς. Και ποιο είναι το αποτέλεσμα; Η υποτίμηση του ρουβλίου, του εθνικού μας νομίσματος. Ένας από τους παράγοντες, όχι ο μοναδικός, αλλά ένας από αυτούς. Και τι σημαίνει αυτό για το ρωσικό προϋπολογισμό; Εμείς δεν τον υπολογίζουμε σε δολάρια. Έπεσε η αξία του ρουβλίου, λίγο υποτιμήθηκε.

- Κατά ένα τρίτο.

- Κατά 30%... Αλλά προσέξτε: πριν πουλούσαμε ένα προϊόν, το οποίο στοίχιζε ένα δολάριο, και παίρναμε 32 ρούβλια. Και τώρα γι’ αυτό το προϊόν αξίας ενός δολαρίου παίρνουμε 45 ρούβλια. Τα έσοδα του προϋπολογισμού αυξήθηκαν και δεν μειώθηκαν. Πράγματι υπάρχουν περιορισμοί, που συνδέονται με το ότι για τομείς της βιομηχανίας και των επιχειρήσεων, που είναι προσανατολισμένοι στις αγορές με συνάλλαγμα από το εξωτερικό η κατάσταση χειροτερεύει. Αλλά για τον προϋπολογισμό δεν είναι έτσι, και με αυτοπεποίθηση λύνουμε τα κοινωνικά προβλήματα. Αυτό ισχύει και για τα ζητήματα της αμυντικής βιομηχανίας. Η Ρωσσία διαθέτει το υπόβαθρο για την υποκατάσταση των εισαγωγών. Δόξα τω Θεώ, πήραμε πολλά από τις προηγούμενες γενιές, και τη τελευταία δεκαπενταετία και εμείς κάναμε πολλά για τον εκσυγχρονισμό της βιομηχανίας. Θα υποστούμε ζημία; Εν μέρει ναι. Αλλά όχι μοιραία. Αν η μείωση των τιμών της ενέργειας συμβαίνει εσκεμμένα, αυτό έχει επιπτώσεις και σε αυτούς που προωθούν αυτούς τους περιορισμούς. Ο σύγχρονος κόσμος είναι αλληλο-εξαρτώμενος. Δεν υφίσταται η υπόθεση ότι οι κυρώσεις, η μεγάλη πτώση των τιμών στο πετρέλαιο, η υποτίμηση του εθνικού μας νομίσματος, θα οδηγήσουν σε αρνητικά αποτελέσματα ή καταστροφικές συνέπειες εμάς αποκλειστικά. Τέτοιο πράγμα δεν θα συμβεί! Προβλήματα προκύπτουν, υπάρχουν και θα αυξάνονται, καθώς η κατάσταση θα χειροτερεύει, αλλά και στους εταίρους μας, μεταξύ αυτών και στις πετρελαιοπαραγωγούς χώρες, όπως και αυτές που παράγουν φυσικό αέριο. Να, μιλάμε για μείωση τιμών στο πετρέλαιο. Αυτό, συμβαίνει και επειδή στις ΗΠΑ άρχισαν να βγάζουν σχιστολιθικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Οι ΗΠΑ σε σημαντικό βαθμό εξυπηρετούν τις ανάγκες τους με τις δικές τους πηγές ενέργειας. Όχι ακόμη εντελώς, αλλά σε σημαντικό βαθμό. Αλλά πόσο αποδίδει αυτή η παραγωγής; Διαφορετικά στις διάφορες περιφέρειες των ΗΠΑ. Από 65 δολ. το βαρέλι έως 83 δολ. Τώρα η τιμή του βαρελιού του πετρελαίου έπεσε κάτω από 80 δολ. Η παραγωγή σχιστολιθικού φυσικού αερίου γίνεται μη αποδοτική. Μπορεί, οι σαουδάραβες, εσκεμμένα να θέλουν να «εξοντώσουν» τους ανταγωνιστές τους.  […]

ο Μπερντιάγιεφ, ο κοινοτισμός και η ρωσσική ψυχοσύνθεση

- Το πρώτο πακέτο των κυρώσεων στόχευε ακριβώς τον πρόεδρο Πούτιν.

- Το κατανοώ. Οι Αμερικανοί διέπραξαν ένα πολύ ευχάριστο για εμένα συστημικό λάθος.

 - Ευχάριστο σε εισαγωγικά;

- Όχι, στην κυριολεξία. Που βρίσκεται το λάθος; Θεώρησαν λανθασμένα ότι έχω προσωπικά επιχειρηματικά συμφέροντα σε σχέση με τα πρόσωπα που περιλαμβάνονται στον κατάλογο των κυρώσεων. Βλάπτοντας εκείνους οι Αμερικανοί νόμιζαν ότι θα κτυπούσαν εμένα. Αλλά αυτό δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Νομίζω, ότι εμείς σε σημαντικό βαθμό έχουμε βάλει ένα τέλος στη λεγόμενη ολιγαρχία. Γιατί τι σημαίνει αυτό; Χρήματα που επηρεάζουν την εξουσία. Στη Ρωσσία τέτοια κατάσταση, μπορώ με βεβαιότητα να το πω, δεν υπάρχει. Δεν υπάρχουν ολιγαρχικές δομές που να εναλλάσσονται στην εξουσία, που να επηρεάζουν τις κρατικές αποφάσεις σύμφωνα με τα συμφέροντά τους. Αυτό ισχύει πλήρως γι’ αυτούς τους ανθρώπους που αναφέρονται. Όλοι τους είναι πλούσιοι, και πλούτισαν πριν από πολύ καιρό…

- Ένας ακόμη λόγος. Ο Νικολάι Μπερντιάγιεφ είπε: «Ο Ρώσσος αγαπά τη Ρωσσία, αλλά δεν συνήθισε να αισθάνεται υπεύθυνος ενώπιον της Ρωσσίας».

- Ήταν ιδιοφυής άνθρωπος, σεβαστός.

- Τα λόγια του μπορούμε να τα απευθύνουμε προς τους Ρώσσους αξιωματούχους και επιχειρηματίες;

- Δεν υπάρχει τέτοια εθνικότητα –υπάλληλος και επιχειρηματίας, είναι κατηγορίες δραστηριότητας. Αλλά η ψυχοσύνθεση του λαού, αυτή, βεβαίως…

- Να «θα έλθει το αφεντικό, το αφεντικό θα μας κρίνει». (για τη νοοτροπία του χωρικού χωρίς ευθύνη).
- Αν μου επιτρέψετε να ολοκληρώσω τη σκέψη μου, θα μάθετε τη άποψή μου… Από πού βγήκε όλο αυτό; Ο Ρώσσος, κατά κανόνα, δεν είχε τίποτε, συνεχώς δούλευε στο αφεντικό, στον κύριο. Ό,τι απέμενε, γι’ αυτό δόξαζε τον Θεό. Ο μουζίκος ήξερε: μπορούν να του τα πάρουν όλα. Αυτό συνέβαινε από την εποχή της δουλοπαροικίας. Αλλά δεν πρέπει να λέμε ότι δεν υπήρχε υπευθυνότητα για τη χώρα. Μπορεί να μην ήταν επαρκείς οι επιβαλλόμενες σχέσεις με τις τρέχουσες υποθέσεις, με τις επιχειρήσεις, με την ιδιοκτησία. Δεν διαμορφώθηκαν σε εμάς όπως στις χώρες με το αναπτυγμένο σύστημα της αγοράς, όπου ο άνθρωπος καταλάβαινε ότι ο ίδιος πρέπει να αγωνιστεί για την ευημερία τη δική του και της οικογενείας του. Εμείς έχουμε κοινοτική νοοτροπία και ψυχοσύνθεση. Και αυτό είναι και καλό και όχι τόσο καλό. Είναι καλό ότι υπάρχει το αίσθημα της κοινότητας. Και όχι τόσο από την απουσία της ατομικής ευθύνης. Αλλά να πούμε, ότι ο Ρώσσος δεν δίνει αξία.. Πώς το είπε ο Μπερντιάγιεφ;

 - «Δεν συνήθισε να είναι υπεύθυνος απέναντι στη Ρωσσία».

 -  Εγώ αισθάνομαι υπεύθυνος. Εξαρτάται, ποιος είναι ο άνθρωπος στο σύνολό του. Όσο πιο απλός τόσο πιο υπεύθυνος προς την πατρίδα.

 - Εγώ για τα μεγάλα αφεντικά κάνω λόγο, που συνήθισαν, ξέρετε…

 - Ο Μπερντιάγιεφ όμως δεν έγραψε για τα αφεντικά, μιλά για το Ρώσσο.

 - Είναι πιο βολικό, όταν υπάρχει κάποιος που αποφασίζει για όλα και οι υπόλοιποι, μόνον εκτελούν.

 - Μπορεί να είναι κι έτσι, αλλά εσείς αναφέρατε ένα λόγο του Μπερντιάγιεφ και επέτρεψα στον εαυτόν μου να επιστρατεύσω το θράσος μου και να διαφωνήσω με έναν κλασικό.  Επαναλαμβάνω ακόμη μια φορά: όσο πιο απλός είναι ο άνθρωπος και εγγύτερα στη γη, τόσο περισσότερο υπάρχει σε αυτόν το αίσθημα ευθύνης για την πατρίδα. Θα σας πω επίσης το γιατί. Γι’ αυτόν δεν υπάρχει άλλη πατρίδα, δεν ταξιδεύει με αεροπλάνο, με τραίνο, με άλογο, και δεν φεύγει, δεν θα «κυλήσει» από εκεί. Γνωρίζει ότι θα μείνει να ζήσει εδώ, σε αυτή τη γη, εδώ θα είναι τα παιδιά του, τα εγγόνια και τα δισέγγονά του. Πρέπει να τα φροντίσει. Αν δεν το κάνει ο ίδιος κανείς δεν θα το κάνει. Εδώ βρίσκεται το θεμέλιο της κρατικής υπόστασης και του πατριωτισμού του απλού Ρώσσου. Και βέβαια του ανθρώπου κάθε εθνικότητας που ζει εδώ. Όλοι γνωρίζουμε ποιος το 1612 συγκέντρωσε την πολιτοφυλακή: ένας Τάταρος (Κουζμά Μίνιν) συγκέντρωσε τους ανθρώπους, έδωσε όλη του την περιουσία, και έγινε ο σωτήρας της Μόσχας και της Ρωσσίας. «Στην ένωση των δυνάμεων!» -αυτός ο εσωτερικός πατριωτισμός του απλού Ρώσσου πολίτη είναι πολύ ισχυρός.

 - Μιλάτε για τον απλό άνθρωπο, σαν να διαχωρίζετε την ελίτ…

 - Όχι, όχι. Σας είπα: στον απλό άνθρωπο ακόμη περισσότερο, αλλά κατ’ αρχήν ο λόγος είναι για τη κοινή ψυχοσύνθεση των Ρώσσων. Πράγματι, όσοι έχουν δισεκατομμύρια αισθάνονται πολίτες του κόσμου. Αισθάνονται ιδιαίτερα ελεύθερα μάλιστα όσοι έχουν τα χρήματά τους σε offshore εταιρείες. Το ‘σκασαν στο εξωτερικό και κάθονται εκεί, αισθάνονται μια χαρά.

 - Είναι κακό αυτό;

 - Νομίζω, ναι. Βεβαίως είναι κακό. Ο κομμένος από τις ρίζες του άνθρωπος τελικά το μετανιώνει. Όχι, τίποτε δεν είναι πιο ακριβό από τη γη σου, τους φίλους σου, την οικογένειά σου, την κουλτούρα του λαού, στον οποίο μεγάλωσες.

- Τώρα ο κόσμος είναι χωρίς σύνορα.

- Τέτοιος ήταν πάντα. Μήπως την εποχή του Λέρμοντωφ, ας πούμε, ή του Πούσκιν (πρώτο τρίτο του 19^ου αιώνα) ο κόσμος ήταν διαφορετικός; Ξεκινούσες και πήγαινες.  Ταξίδευαν στην Ευρώπη, έπλεαν με καράβια στην Αμερική. Τώρα γυρίσαμε σε αυτή την κατάσταση. Τίποτε, σε γενικές γραμμές, δεν έχει αλλάξει. Υπήρξε μόνο ένα σχετικά μικρό μεσοδιάστημα στην ιστορία της ανθρωπότητας, όταν όλα φράχτηκαν με σύνορα.

- Εμείς δεν προσπαθούμε να κτίσουμε νέους φράχτες;

- Εμείς όχι. Και δεν θα το κάνουμε. Καταλαβαίνουμε την καταστροφικότητα του σιδηρού παραπετάσματος για εμάς. Και στην ιστορία άλλων κρατών υπήρξαν περίοδοι, όπου προσπάθησαν να απομονωθούν από τον υπόλοιπο κόσμο και το πλήρωσαν πολύ ακριβά. Δηλαδή με αποδόμηση και κατάρρευση. Εμείς σε καμία περίπτωση δεν θα πάμε απ’ αυτόν το δρόμο. Και γύρω από εμάς κανείς δεν θα κτίσει τείχος. Αυτό είναι αδύνατο!

ο Θεός και η παράταση της θητείας του στην προεδρία

- Σκέφτεστε, τι θα γίνει μετά, Βλαδίμηρ Βλαδιμήροβιτς;

- Πότε μετά;

- Όταν κληθείτε στον Ουρανό και απαιτήσουν απάντηση.

- Ξέρετε, εάν είσαι ήδη εκεί, υπάρχει μόνον μια έκφραση, η οποία είναι κατάλληλη να ειπωθεί: «Δόξα Σοι, Κύριε!». Τι άλλο;

- Η προεδρική καρέκλα θα σας ανήκει πάντα;

- Όχι. Και για τη χώρα δεν είναι σωστό, θα είναι επιβλαβές, και εγώ δεν το χρειάζομαι. Υπάρχουν χρονικά όρια που προβλέπονται από το Σύνταγμα της Ρωσσίας. Θεωρώ βασικό να τηρούνται οι απαιτήσεις, που προβλέπονται από τον Θεμελιώδη Νόμο.  Θα δούμε πως θα πάει η κατάσταση, αλλά σε κάθε περίπτωση το χρονικό όριο της δικής μου εργασίας περιορίζεται από το Σύνταγμα.

-  Αλλά αυτό περιλαμβάνει προέκταση της θητείας το 2018.

- Το επιτρέπει, αλλά αυτό καθόλου δεν σημαίνει ότι θα πάρω τέτοια απόφαση. Θα το εξετάσω σύμφωνα με το γενικό πλαίσιο, την εσωτερική κατανόηση, την διάθεση που θα υπάρχει. Αλλά τώρα είναι ανάγκη να το σκεφτόμαστε; Το 2014 δεν τελείωσε, και εσείς μου μιλάτε για το 2018; Τόσος χρόνος υπάρχει εμπρός μας, τόσο νερό ακόμη να κυλήσει…

-  Και καθόλου κρυφές επιθυμίες;

- Όχι. Καταλαβαίνετε, είμαι σε τέτοια κατάσταση και θέση, που τίποτε κρυφό…

-  Ώστε σας έχουν όλα κουράσει;

- Δεν είναι αυτό το ζήτημα. Ξεκινώ από τις πραγματικότητες της ημέρας, από τη μεσοπρόθεσμη πρόγνωση. Δεν έχει νόημα…

- Κοιτάτε πέρα από τον ορίζοντα;

-  …για να αρπαχτώ από κάτι. Καταλαβαίνετε, ήδη δεν έχει κανένα νόημα.

-  Καλά, κάτι που μπορεί να ονειρεύεστε υπάρχει;

- Από τη σκοπιά της υπηρεσίας στην Πατρίδα. Γνωρίζω, ότι ειλικρινά την υπηρέτησα και την υπηρετώ, κάνω τα πάντα, ώστε να συνειδητοποιήσω τον εαυτόν μου σε αυτό. Και επαναλαμβάνω, να προσκολληθώ σε κάτι αντιπαραγωγικό είναι βλαβερό και δεν με ενδιαφέρει. Υπάρχει Σύνταγμα, πρέπει να δρούμε και να ζούμε στο πλαίσιό του. Ναι, υπάρχει δυνατότητα της παράτασης στη θέση. Θα πραγματοποιηθεί ή όχι, για την ώρα δεν το γνωρίζω…

Πηγή: http://itar-tass.com/opinions/top-officials/1589319?page=1

Απόδοση στα ελληνικά: Σωτήρης Δημόπουλος