 |
| ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ |
Η επικράτηση του συριακού στρατού στη πόλη al Qusayr της επαρχίας Χομς, στα σύνορα με τον Λίβανο, αποδεικνύει ότι ο πόλεμος στη Συρία έχει πάρει τροπή μακράν αυτής που προσδοκούσαν οι εμπνευστές του. Η πολίχνη αυτή των 30 χιλ. κατοίκων έχει στρατηγική σημασία για τη πρόσβαση της Δαμασκού προς τις ακτές της Μεσογείου, όπου κατοικεί το μεγαλύτερο τμήμα των Αλεβιτών και λειτουργεί η ναυτική βάση των Ρώσων, στη πόλη Ταρτούς. Το σημαντικότερο, όμως, στοιχείο των μαχών που διεξάγονται εκεί, είναι η ευρεία συμμετοχή μαχητών της Χετζμπολλάχ, της πανίσχυρης οργάνωσης των σιιτών του Νοτίου Λιβάνου.
Είναι φανερό ότι η αρχική επιδίωξη να εμφανιστεί ο πόλεμος αυτός ως εξέγερση του λαού της Συρίας εναντίον ενός διεφθαρμένου καθεστώτος, ως κρίκος της αλυσίδας ανάλογων επαναστάσεων της «αραβικής άνοιξης», που μεταλλάσσονται γοργά σε «ισλαμικό χειμώνα», δεν πείθει πια κανέναν. Αντιθέτως, αποδείχθηκε ότι ο γενικός σχεδιασμός ήταν ολότελα λανθασμένος. Η γρήγορη ανατροπή του Άσαντ που θα τη διαδεχόταν ένα χαλαρό κρατικό μόρφωμα με τρεις, τέσσερις συνιστώσες (Αλεβίτες στη Λαττάκεια, Κούρδοι στα βορειοανατολικά, Δαμασκός, Χαλέπι, ίσως και Δρούζοι) ή το χάος –ή και τα δύο- και θα άνοιγε το δρόμο για επέμβαση στο Ιράν, δεν επετεύχθη. Αντ’ αυτού άνοιξε το «κουτί της Πανδώρας».
