Κούρδοι της Συρίας από Μόσχα: Η βόρεια Συρία δεν θα γίνει δεύτερη Κύπρος!

Η κατάληψη της Τζαραμπλούζ ήταν «θέατρο» του Ερντογάν με τους Iσλαμιστές

Η ρωσική εφημερίδα ВЗГЛЯД* πήρε συνεντεύξεις από τον εκπρόσωπο του «Κόμματος Δημοκρατικής Ένωσης» (PYD) στη Ρωσία Αμπντ Σαλάμ Αλί και τον επικεφαλής του Διπλωματικού Γραφείου του Συριακού Κουρδιστάν στη Μόσχα Ροντί Οσμάν, σχετικά με την εισβολή της Τουρκίας στη Συρία και την κατάληψη της Τζαραμπλούζ.  

Συνέντευξη με τον Αμπντ Σαλάμ Αλί

ВЗГЛЯД: Κ. Αλί, δεν έχετε την αίσθηση ότι η Μόσχα, η Ουάσιγκτον, η Άγκυρα και η Δαμασκός ήδη έχουν σιωπηρά συμφωνήσει για την κατανομή των σφαιρών επιρροής στη χώρα;

Αμπν Σαλάμ Αλί: Στην πραγματικότητα, η Συρία είναι ήδη χωρισμένη σε σφαίρες επιρροής διαφορετικών δυνάμεων. Το έδαφος που ελέγχει το συριακό καθεστώς βρίσκεται στη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας. Οι Τούρκοι, αντιστοίχως, έχουν επιρροή ταυτοχρόνως και στο Ισλαμικό Κράτος και στον Ελεύθερο Συριακό Στρατό και στο Μέτωπο Αλ-Νούσρα (που μετονομάστηκε σε Μέτωπο Φατάχ ας Σαμ). Οι Κούρδοι προσπαθούν να παραμείνουν σε ίση απόσταση τόσο με τη Ρωσία όσο και τις ΗΠΑ.

Μετά την εισβολή της Τουρκίας, τι σχεδιάζουν να κάνουν το επόμενο διάστημα οι Κούρδοι της Συρίας;

Το πιθανότερο είναι, τώρα που μιλάμε, η στρατιωτική ηγεσία του συριακού Κουρδιστάν να επεξεργάζεται ένα σχέδιο αντιμετώπισης της τουρκικής εισβολής. Το μόνο που εγώ μπορώ να πω είναι ότι εμείς είμαστε κατηγορηματικά εναντίον της ανάμειξης της Άγκυρας στις εσωτερικές υποθέσεις της Συρίας. Αυτό σημαίνει ότι εδώ υπάρχει παραβίαση της κρατικής κυριαρχίας της Συρίας. Επίσης μας ενοχλεί το γεγονός ότι ούτε ένας εκπρόσωπος της διεθνούς κοινότητας έως τώρα δεν έχει προβεί σε μια απερίφραστη καταδίκη των τουρκικών ενεργειών, περιοριζόμενοι όλοι μόνον σε εκδήλωση ανησυχίας. Πράγματι, δημιουργείται η αίσθηση ότι η Τουρκία δρα σε συμφωνία με τις κορυφαίες παγκόσμιες δυνάμεις. Σε τι συνίσταται αυτή η συμφωνία δεν μπορώ να το γνωρίζω.

Το Κυπριακό και το "Μεγάλο Σχέδιο"

Τίποτε, όπως φαίνεται, δεν είναι ικανό να αναχαιτίσει την ορμή όσων επιδιώκουν πάση θυσία λύση για το Κυπριακό, ει δυνατόν, εντός του 2016. Ούτε τα αποτελέσματα-«χαστούκι» για ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ στις βουλευτικές εκλογές, ούτε η «παγίδα» από ΟΗΕ και Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη, ούτε και η σαφέστατη πορεία της Τουρκίας, ιδιαίτερα μετά το πραξικόπημα, προς τον ισλαμικό ολοκληρωτισμό. Τι άλλο αποδεικνύουν όλ’ αυτά παρά το στρατηγικό χαρακτήρα που έχει ο σχεδιασμός για την αλλαγή του στάτους στην Μεγαλόνησο;

Ήδη, λοιπόν, μπαίνουμε με φόρα στη τελευταία στροφή των συνομιλιών για το Κυπριακό: Επτά συναντήσεις μέχρι την 14η Σεπτεμβρίου –η μία έγινε-, σίγουρα, τριμερής με ΟΗΕ στην Νέα Υόρκη, ίσως και πενταμερής με Μ.Βρετανία, Τουρκία και Ελλάδα, αν περάσει η απαίτηση της Άγκυρας. Παράλληλα, το Κυπριακό βρίσκεται στην ατζέντα του Μπάιντεν στη συνάντησή του με τον Ερντογάν στην Άγκυρα, ο Amos Hochstein, υφ. Εξωτερικών των ΗΠΑ για θέματα ενέργειας, συνέδεσε την ενεργειακή προοπτική της Κύπρου με την πορεία του Κυπριακού, η πανταχού παρούσα Βικτώρια Νούλαντ, σύμφωνα με τη «Μιλλιέτ», προωθεί τη δημιουργία «διεθνούς χωροφυλακής»(sic!), με τη συμμετοχή Τούρκων και Ελλήνων στρατιωτών, ενώ η Τουρκία εξομαλύνει τις σχέσεις της με το Ισραήλ, παρά την αμφιλεγόμενη στάση του τελευταίου προς το πραξικόπημα.

Καθώς, λοιπόν, κτυπά το καμπανάκι για την τελική ευθεία, ξεπροβάλλει ανάγλυφος ο πυρήνας του σχεδίου, ή ορθότερα του τμήματος του ευρύτερου σχεδίου, των εμπνευστών της τελευταίας πρωτοβουλίας επίλυσης του Κυπριακού. Και αυτός δεν είναι άλλος από την κατασκευή του αγωγού που θα μεταφέρει φυσικό αέριο, κυρίως, από το Ισραήλ και το κοίτασμα «Λεβιάθαν», αλλά και όλη την ευρύτερη περιοχή, προς τη Τουρκία, και από εκεί προς την Δυτική Ευρώπη, μέσω της Κύπρου. Αν το σχέδιο τελεσφορήσει, οι συνέπειες θα είναι τεράστιες όχι μόνον στο οικονομικό πεδίο αλλά και στις γεωπολιτικές ισορροπίες για ολόκληρη την Ευρασία και την Μέση Ανατολή.

Η Ρωσία στοχεύει σε στρατηγικό «τρίγωνο» με το Ιράν και τη Τουρκία

Συναντήσεις Πούτιν με Ερντογάν – Ρουχανί

Αυτήν την εβδομάδα, ο Πούτιν την αφιερώνει στις επαφές του με τους νότιους γείτονες. Τη Δευτέρα, στο Μπακού έχει συνάντηση με τον Ιλχάμ Αλίεφ και τον Χασάν Ρουχανί, και την επόμενη ημέρα, στην Αγία Πετρούπολη, θα διεξαχθούν οι συνομιλίες με τον Ταγίπ Ερντογάν, ενώ τη Τετάρτη, στη Μόσχα, καταφθάνει ο πρόεδρος της Αρμενίας Σερζ Σαρκισιάν. Αν και η κύρια προσοχή επικεντρώνεται στην επίσκεψη του Τούρκου προέδρου, εντούτοις, και η ρωσο-ιρανική συνάντηση κορυφής είναι επίσης υψίστης σημασίας.

Το «νότιο μέτωπο» έχει, στη παρούσα φάση, καθοριστική σημασία για τη Ρωσία, καθώς με το ειδικό βάρος των δύο ιστορικών γειτόνων, της Τουρκίας και του Ιράν, μπορεί να μειωθεί η ένταση μεταξύ του Αζερμπαϊτζάν και της Αρμενίας λόγω του Ναγκόρνο Καραμπάχ.

Επίσης, θα υπάρξει εξέλιξη και στη στρατιωτική επιχείρηση στη Συρία, καθώς μέσα σε 10 μήνες η Ρωσία πέτυχε την ουσιαστική ενίσχυση της επιρροής της σε όλη την ευρύτερη Μέση Ανατολή. Μεγάλη ήταν η ζημιά που υπέστη η Ρωσία από τη διαμάχη με τη Τουρκία, αλλά η έναρξη της συμφιλίωσης επιτρέπει να ξεκινήσει η οικοδόμηση μιας νέας, πιο στέρεης, δραστηριότητας της Ρωσίας στην περιοχή. Οι άξονες επί των οποίων θα θεμελιωθεί η ρωσική πολιτική είναι οι σχέσεις με τη Τουρκία, το Ιράν και τις αραβικές χώρες. Η δράση για την οικοδόμηση των σχέσεων σ’ αυτό το τρίγωνο είναι ήδη σε πλήρη εξέλιξη. Ο πρόεδρος της Τουρκίας, αμέσως μετά την καταστολή του πραξικοπήματος είπε στον Ιρανό ομόλογό του, ότι περισσότερο από ποτέ είναι έτοιμος να συνεργαστεί με τη Ρωσία και το Ιράν: «Είμαστε αποφασισμένοι να συνεργαστούμε με το Ιράν και τη Ρωσία και μαζί να επιλύσουμε τα περιφερειακά προβλήματα και να ενισχύσουμε σημαντικά τα βήματά μας για την επιστροφή της ειρήνης και της σταθερότητας».

Το Ιράν και η Τουρκία είναι δύο βασικά περιφερειακά κράτη και ιστορικοί ανταγωνιστές σ’ αυτήν την περιοχή. Αλλά η μακρόχρονη διαφωνία τους για την Υπερκαυκασία επιλύθηκε από τη Ρωσία η οποία προσάρτησε την περιοχή, έπειτα από μια σειρά πολέμων με Τούρκους και Πέρσες κατά τον 18^ο και τον 19^ο αι. Αν και τώρα πιά η Υπερκαυκασία είναι τυπικά «ελεύθερη», εντούτοις, για τη Μόσχα, την Άγκυρα και τη Τεχεράνη, δεν υπάρχουν ανυπέρβλητες αντιθέσεις ούτε σ’ αυτή την περιοχή, ούτε όμως και γενικά.