Ο Νεοκλής Σαρρής υπήρξε ένας από τους τελευταίους
μεγάλους μιας χώρας, η οποία για χρόνια βυθίζεται στην μετριότητα. Ένας
γνήσιος δάσκαλος, που βίωνε βαθύτατα τις ιδέες που μεταλαμπάδευε στους μαθητές
του.
Οι φλογερές διαλέξεις του στα αμφιθέατρα, στις
αίθουσες εκδηλώσεων και στην τηλεόραση μαγνήτιζαν τον ακροατή. Οι αφηγήσεις του
ήταν ζωντανές, παραστατικές, με επιχειρήματα που πλέκονταν με πληθώρα
παραδειγμάτων, ενίοτε και με στοιχεία υπερβολής αλλά πάντοτε με έντονη την
προσωπική διάσταση. Ιστορία και κοινωνιολογία, πολιτική και ψυχολογία, διεθνείς
σχέσεις και ιστορία των πολιτισμών αποτελούσαν αντικείμενα των αναλύσεών του.
Αυτός ο χαρακτηριστικός, απαράμιλλος και μαγευτικός, τρόπος της
διδασκαλίας του αντανακλούσε και το αληθινό, άσβεστο πάθος του για τη μετάδοση
της επιστημονικής αλήθειας, την άδολη και ανυστερόβουλη αγάπη του για την
πατρίδα, την πίστη του στην ατομική ελευθερία που δεν συμβιβάζεται με
συγκυριακούς μικροϋπολογισμούς.
Όσοι είχαμε τη τύχη να τον γνωρίσουμε, και να
ευεργετηθούμε από τη συναναστροφή μαζί του, βιώσαμε τα έντονα συναισθήματα και
τις πνευματικές αποκαλύψεις που μας χάριζαν οι χειμαρρώδεις εξιστορήσεις του,
οι ανατρεπτικές αναλύσεις του, οι απεριόριστες γνώσεις του. Αντιλαμβανόμασταν,
και εμείς της νεώτερης γενιάς, της γενιάς της μεταπολίτευσης και του
κομφορμισμού, ότι ο Σαρρής ερχόταν από "αλλού".
