Η νίκη των Κούρδων στο Κομπάνι συνιστά ήττα της τουρκικής πολιτικής

Πανηγυρισμοί στο Ντιγιαρμπακίρ για την νίκη
των Κούρδων στο Κομπάνι (27.1.15)

της Amberin Zaman

«Το Κομπάνι είναι ελεύθερο, ο Οτσαλάν θα είναι ο επόμενος» τραγουδούσαν χιλιάδες Κούρδοι στην Τουρκία, το Ιράν, το Ιράκ και τη Συρία γιορτάζοντας την απελευθέρωση του Κομπάνι στα συροτουρκικά σύνορα, μετά από 133 ημέρες αιματηρού πολέμου εναντίον των μαχητών του Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ). Η δύσκολα κερδισμένη νίκη συνιστά καθοριστική καμπή στον επί δεκαετίες αγώνα των Κούρδων για τα εθνικά τους δίκαια. Μερικοί, όμως, αναλυτές υποστηρίζουν ότι οι μεγάλοι νικητές είναι το ΠΚΚ και ο φυλακισμένος του ηγέτης Αμπντουλάχ Οτσαλάν και στους ηττημένους δεν είναι μόνον το ΙΚ αλλά και η Τουρκία. 

Το ΠΚΚ και η συγγενική του οργάνωση στη Συρία Μονάδες Λαϊκής Προστασίας (YPG), αποτελούν την αιχμή του δόρατος στη μάχη κατά των τζιχαντιστών στο Ιράκ και στη Συρία, επισκιάζοντας του Κούρδους του Ιράκ Πεσμεργκά που αποχώρησαν όταν το ΙΚ εισέβαλε στο Σενγκάλ/Σιντζάρ το περασμένο καλοκαίρι.

"Την Ελλάδα θα τη βοηθήσει μόνον η Ρωσσία!"

Η σημασία που έχει η κατάσταση στην Ελλάδα, μετά το νέο πολιτικό σκηνικό που διαμόρφωσαν οι πρόσφατες εκλογές, στο πλαίσιο του νέου ψυχρού πολέμου και ο τρόπος που την αντιλαμβάνονται, ή που επιθυμούν να την ερμηνεύουν, στη Ρωσσία, αποτυπώνονται στην παρακάτω συνέντευξη που δημοσιεύθηκε στη Pravda.Ru (29.1.15), με τον τίτλο "Σεργκέι Γκορόντνικωφ: την Ελλάδα θα τη βοηθήσει μόνον η Ρωσσία" (Σ.Δ.)

Οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποφάσισαν να παρατείνουν τις αντι-ρωσσικές κυρώσεις, οι οποίες τέθηκαν σε ισχύ το Μάρτιο του 2014, έως και τον Δεκέμβριο του τρέχοντος έτους. Να σχολιάσει την κατάσταση με συνέντευξή του στο Pravda.ru  συμφώνησε ο Διευθυντής του «Κέντρου Αναλύσεων της Παγκόσμιας Πολιτικής» Σεργκέι Γκορόντνικωφ.  

«Θα το τραβάνε συνεχώς, θα αναβάλουν, συνεχώς θα επιμηκύνουν την ισχύ των κυρώσεων για μισό χρόνο, για ένα χρόνο. Τώρα προσπαθούν, κατά κάποιο τρόπο, να διευρύνουν τον κατάλογο των κυρώσεων, αλλά το πρόβλημα βρίσκεται στο ότι στο εσωτερικό της Ε.Ε. αυξάνονται οι δυσκολίες, μεταξύ αυτών και αυτές με πολιτική διάσταση.  Βλέπετε τι συνέβη στην Ελλάδα, ο Αλέξης Τσίπρας μόλις ήλθε στην εξουσία και αμέσως άρχισε να προβάλει αξιώσεις προς την Ε.Ε. και την Μέρκελ. Στην Γερμανία τη στάση αυτή την δέχθηκαν με μεγάλη νευρικότητα.

Η νέα ελληνική κυβέρνηση διακήρυξε ήδη ότι οι κυρώσεις δεν έχουν κανέναν νόημα, και πρέπει να περιοριστούν ή και να ακυρωθούν εντελώς. Και να η Φινλανδία, υπό την πίεση των ΗΠΑ, πήρε απόφαση να ενταχθεί και αυτή στις κυρώσεις. Τώρα απειλούν να μας αποκλείσουν και από το SWIFT, που σημαίνει να απομονωθεί ολοκληρωτικά η Ρωσσία από το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα. Αλλά εγώ αντιλαμβάνομαι ότι η κυβέρνηση θα ξεκινήσει να αναζητά κάποια εναλλακτική λύση, θα δημιουργήσει το δικό της σύστημα τραπεζικών πληρωμών».

Ο Αλέξανδρος Ντούγκιν για τον Ευρασιανισμό, τη Γεωπολιτική της Ξηράς και της Θάλασσας και τη θεωρία της Πολυπολικότητας

Ο Ρώσσος φιλόσοφος και θεωρητικός των Πολιτισμών και της Γεωπολιτικής Αλέξανδρος Ντούγκιν, ο οποίος τα τελευταία χρόνια ασκεί ιδιαίτερη επιρροή στις ρωσσικές ελίτ, έδωσε πρόσφατα (δημοσιεύθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2014) μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο διαδικτυακό φόρουμ συζήτησης θεμάτων θεωρίας των Διεθνών Σχέσεων «Theory Talk». Η συνέντευξη του Ντούγκιν περιστρέφεται γύρω από ένα πολύ ευρύ φάσμα ζητημάτων. Στις απαντήσεις του, μεταξύ άλλων, διευκρινίζει βασικά σημεία των θεωριών του –«Τέταρτη Πολιτική Θεωρία», «Ευρασιανισμός», «Πολυπολικός Κόσμος»- και αναλύει πλευρές της γεωπολιτικής επιστήμης στη Ρωσσία. Επίσης, παρουσιάζει την ιδέα του, που εμπεριέχεται στο νέο πολύτομο έργο του «Νοομαχία», για την ιδιαιτερότητα κάθε πολιτισμού, όπως συμπυκνώνεται στον «Λόγο» του. Η μετάφραση του κειμένου βασίζεται και στο ρωσσικό και στο αγγλικό κείμενο, ενώ προσθέσαμε κάποιες διευκρινιστικές υποσημειώσεις, κυρίως για πρόσωπα που αναφέρονται, και ίσως δεν είναι γνωστά στον μέσο αναγνώστη.

Σωτήρης Δημόπουλος

Εισαγωγή του Φόρουμ «Theory Talk»

Οι Διεθνείς Σχέσεις από καιρό θεωρούνται ως μια αγγλο-αμερικανική κοινωνική επιστήμη. Προσφάτως, το επιστημονικό αντικείμενο έχει ξεκινήσει να κοιτά πέρα από την Αμερική και την Αγγλία, στην Κίνα, στην Ινδία, στην Αφρική και αλλού για μη δυτικές προσεγγίσεις στις διεθνή πολιτική και στη θεωρία των Διεθνών Σχέσεων. Ωστόσο, οι θεωρητικοί των Διεθνών Σχέσεων έχουν δώσει λίγη προσοχή στις ρωσσικές απόψεις τόσο στην επιστήμη όσο και στην εφαρμογή των Διεθνών Σχέσεων. Προσφέρουμε μια συναρπαστική ματιά εντός της ρωσσικής γεωπολιτικής θεωρίας μέσα από μια συνέντευξη με τον αμφιλεγόμενο Ρώσσο γεωπολιτικό διανοούμενο Αλέξανδρο Ντούγκιν, ιδρυτή του Διεθνούς Ευρασιανικού Κινήματος που φέρεται να ασκεί σημαντική επιρροή στην εξωτερική πολιτική του Πούτιν. Σε αυτή τη συζήτηση, ο Ντούγκιν –μεταξύ άλλων- συζητά τη Θεωρία του Πολυπολικού Κόσμου, κάνει μια πειστική κριτική στις δυτικές και φιλελεύθερες Διεθνείς Σχέσεις, και περιγράφει τη μοναδική συνεισφορά της Ρωσσίας στο τοπίο της θεωρίας των Διεθνών Σχέσεων.

Ποιά, κατά τη γνώμη σας, είναι η κεντρική πρόκληση ή η κυριότερη δημόσια συζήτηση στις Διεθνείς Σχέσεις και ποια είναι η θέση σας σε αυτόν τη συζήτηση ή σε αυτή την πρόκληση;

Το πεδίο των Διεθνών Σχέσεων είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και πολυδιάστατο. Γενικά, το επιστημονικό αντικείμενο είναι πολύ πιο υποσχόμενο από ότι νομίζουν πολλοί. Θεωρώ ότι υπάρχει μια στερεομετρία σήμερα στις Διεθνείς Σχέσεις, στην οποία μπορούμε να διακρίνουμε αμέσως κάποιους άξονες.  

Ο πρώτος, ο πλέον παραδοσιακός, άξονας είναι ο Ρεαλισμός–Αγγλική Σχολή -  Φιλελευθερισμός. Εάν εδώ οι συζητήσεις σε ένα ακαδημαϊκό επίπεδο έχουν εξαντληθεί, στο επίπεδο της πολιτικής, των ΜΜΕ και των δημοσιογράφων, όλα τα επιχειρήματα και οι μέθοδοι εμφανίζονται κάθε φορά ως νέα και ανεπανάληπτα. Σήμερα, στη μαζική συνείδηση κυριαρχεί ο φιλελευθερισμός στις Διεθνείς Σχέσεις, και τα ρεαλιστικά επιχειρήματα, ήδη λησμονημένα μερικώς στο επίπεδο της δημόσιου λόγου, μπορεί να φανούν μάλλον νέα.

Η αναγκαία αναγέννηση του Κράτους

Οι επικείμενες εκλογές και οι συνέπειές τους θα ολοκληρώσουν τον μικρο-κύκλο της Μεταπολίτευσης, ίσως με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο άνοιξε· δηλαδή με καταστροφή. Για τους επιλήσμονες, θυμίζουμε ότι η περίοδος της πρόσφατης, μακράς σχετικά, Δημοκρατίας μας ανεγέρθη επί των ερειπίων της Κύπρου.

Η δραματικότητα με την οποία εκδηλώνεται η κρίση στην Ελλάδα, από τα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας, που τη διαφοροποιεί από όποια άλλη ανάλογη ευρωπαϊκή περίπτωση, αποδεικνύει ότι διέπεται από δομικά χαρακτηριστικά. Ως εκ τούτου, δεν επικεντρώνεται μόνον ή κυρίως στις αδυναμίες του παραγωγικού της μοντέλου, ούτε σχετίζεται αποκλειστικά με τις αρνητικές παγκόσμιες ανακατατάξεις. Αν και οι δύο αυτοί παράγοντες συντελούν στην άκρως προβληματική κατάσταση που βιώνει η χώρα, εντούτοις, η οριακή κρισιμότητά της τροφοδοτείται από την σοβαρή παθογένεια του κράτους καθώς και της αλλοτριωμένης «κρατικής ιδεολογίας».    

Ο πυρήνας, δηλαδή, του προβλήματος εδράζεται στη δυσλειτουργία και στην αδυναμία, εν τέλει, των κρατικών δομών να εκπληρώσουν το εύρος της αποστολής τους. Να εγγυηθούν επαρκώς την εθνική κυριαρχία, να διατηρούν υψηλό το αίσθημα της εσωτερικής ασφάλειας, και ταυτοχρόνως, να δύνανται να παρέμβουν καθοριστικά στην ανασυγκρότηση της οικονομικής δραστηριότητας, με τομές στην εσωτερική παραγωγή και με την κατάλληλη προβολή ισχύος στο εξωτερικό.

Η Ρωσσία και οι Κούρδοι

Νικήτα Χρουτσώφ - Μουσταφά Μπαρζανί στη Μόσχα το 1955

 του Βιτάλι Ναούμκιν

Ο αυξανόμενος ρόλος των Κούρδων στην εξελισσόμενη και ταραχώδη κατάσταση που επικρατεί στη Μέση Ανατολή και αλλού, επηρεάζει εξίσου τις πολιτικές των περιφερειακών και παγκοσμίων δυνάμεων. Η Ρωσσία δεν αποτελεί εξαίρεση. Τα τελευταία χρόνια, η Μόσχα έχει κάνει βήματα στην αύξηση των επαφών της με τα κουρδικά πολιτικά κινήματα ενώ έχει αναπτύξει οικονομική συνεργασία με το Ιρακινό Κουρδιστάν, όπου έχουν ξεκινήσει εργασίες ρωσσικές εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Σημαντικό ορόσημο στην αναβάθμιση των πολιτικών επαφών υπήρξε το ταξίδι στη Ρωσσία του Μασούντ Μπαρζανί, τον Φεβρουάριο του 2013, το οποίο οι Κούρδοι ονόμασαν «πρώτη επίσημη επίσκεψη». Η επίσκεψη αυτή έφερε στην μνήμη τα γεγονότα πριν από περισσότερο από μισό αιώνα, όταν ο ιστορικός Κούρδος ηγέτης, πατέρας του Μασούντ, μουλάς Μουσταφά Μπαρζανί, ζούσε στη Σοβιετική Ένωση (1947-1958), όπου έλαβε πολύπλευρη στήριξη από αυτήν και πήρε μάλιστα και τον βαθμό του στρατηγού.

Ως πρώτη, σημειώθηκε και μια άλλη, πρόσφατη επίσκεψη Κούρδου ηγέτη, τον Δεκέμβριο του 2014 στη Μόσχα. Πρόκειται για την επίσκεψη του προέδρου του Λαϊκού-Δημοκρατικού Κόμματος της Τουρκίας Σαλαχεττίν Ντεμιρτάς.