Το κυπριακό και ο πόλεμος στη Συρία

Το ότι ο πόλεμος στη Συρία επηρεάζει άμεσα και ουσιαστικά την Κύπρο και, ως εκ τούτου, τις συνομιλίες που διεξάγονται για την εξεύρεση «λύσης» του κυπριακού προβλήματος, είναι γεγονός αυταπόδεικτο. Παρ’ όλα αυτά, δεν είναι καθόλου αυτονόητα τα συμπεράσματα που εξάγονται από την συμπερίληψη αυτής της καθοριστικής παραμέτρου στην κυπριακή εξίσωση. Είναι προφανές ότι σε αυτό το σημείο επικρατεί σύγχυση, εν πολλοίς σκόπιμη, και στρεβλωτικές παρερμηνείες. Δηλαδή, αποσιωπούνται τα νέα αρνητικότατα δεδομένα που έχουν προκύψει και επιχειρείται είτε η μεταφορά του κυπριακού σε ένα παράλληλο φαντασιακό σύμπαν, είτε εμφανίζεται η συγκυρία ακόμη και ως ευνοϊκή για την προώθηση των θέσεων της ελληνοκυπριακής πλευράς. Όλ’ αυτά βεβαίως αντιβαίνουν βάναυσα σε κάθε νόμο της λογικής και, επειδή η πραγματικότητα είναι πάντοτε αμείλικτη, καταπίπτουν καθημερινώς από την εξέλιξη των δραματικών γεγονότων – όσο γράφονται αυτές οι γραμμές η ανησυχία για εκτροπή του πολέμου στο επίπεδο της ανεξέλεγκτης παγκόσμιας στρατιωτικής αντιπαράθεσης έχει εκδηλωθεί τόσο από τον πάπα Φραγκίσκο και τον Πατριάρχη Μόσχας Κυριλλο, όσο και από τον πρωθυπουργό της Ρωσίας Ντμίτρι Μεντβιέντιεφ.

Ποια είναι λοιπόν κάποια από τα «νεώτερα» στοιχεία που έχουν προκύψει, και τα οποία δημιουργούν ένα όχι απλώς αρνητικό αλλά ζοφερό πλαίσιο στην όποια επίλυση επιχειρείται στην παρούσα φάση;    

α. Ο πόλεμος στη Συρία –αν και είχαμε το προανάκρουσμα στην Ουκρανία- αποκάλυψε ότι ο κόσμος έχει εισέλθει πλέον σε μια νέα ανταγωνιστική φάση –πολλοί την ονομάζουν «νέο ψυχρό πόλεμο». Η περίοδος της μονοπολικής ηγεμονίας των ΗΠΑ, η οποία τροφοδοτούσε και την υπεραισιοδοξία για την βέβαιη επικράτηση της παγκοσμιοποίησης έχει ήδη παρέλθει. Η αμφισβήτηση εκ μέρους της Ρωσίας, της Κίνας και άλλων περιφερειακών δυνάμεων της αμερικανικής παντοκρατορίας πολλαπλασιάζει τις εστίες έντασης στον πλανήτη. Ταυτόχρονα, κανείς δεν υποστηρίζει, με τον τρόπο που γινόταν για περίπου δύο δεκαετίες, ότι ο κόσμος μας για τα επόμενα χρόνια θα επιλύει τις διαφορές του με γνώμονα την ειρηνική συνύπαρξη και όραμα το «παγκόσμιο χωριό». Να θυμηθούμε ότι το μοτίβο αυτό ίσχυε ακόμη όταν προωθείτο το «σχέδιο Ανάν», και οι αντίπαλοί του εμφανίζονταν τότε και ως πολεμοχαρείς. Σήμερα, ωστόσο, η αξία της ισχύος αποδεικνύει και πάλι τη διαχρονικότητά της, έτσι που η εμμονή στην αβάσιμη αισιοδοξία της προ των πυλών «αδελφοσύνης των λαών» καταντά ασυγχώρητη αφέλεια.

Χάνουν τον πόλεμο, κατηγορούν τη Ρωσία…

 

    του Finian Cunningham

Δυτικοί πολιτικοί, ΜΜΕ και το τουρκικό καθεστώς διακρίνονται ιδιαίτερα σε αυτό. Μας είπαν ότι το τελευταίο κύμα των προσφύγων στα συρο-τουρκικά σύνορα αποτελείται από τρομοκρατημένους πολίτες που φεύγουν για να γλυτώσουν τους ρωσικούς βομβαρδισμούς. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι πολίτες έχουν παγιδευτεί σ’ αυτόν τον πόλεμο. Αλλά πολλοί από όσους παρουσιάζονται ως πρόσφυγες και διαφεύγουν από την πόλη του Χαλεπιού είναι στην πραγματικότητα μαχητές που υποχωρούν, και οι οποίοι συνθηκολόγησαν λόγω των ρωσικών και συριακών στρατιωτικών επιτυχιών που έβαλε τέρμα στην εξέγερσή τους.

Όπως πάντα, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα και εκτελούν μια κλασική ψυχολογική επιχείρηση στις καλύψεις τους από το τελικό στάδιο αυτού που είναι στην ουσία ένας ξενοκίνητος επιθετικός πόλεμος στη Συρία.

Κατά τρόπο ασύλληπτο, η Ρωσία και ο Συριακός Αραβικός Στρατός εμφανίζονται ως οι «κακοί» και στη συνέχεια αυτή η εικόνα χρησιμοποιείται για να φτιαχτεί το πρόσχημα για να προβληθεί η «ανάγκη στην προστασία», το ψευδο-ανθρωπιστικό κάλυμμα που θα επιτρέψει μια αδικαιολόγητη επέμβαση. Αυτή η επέμβαση θα μπορούσε να πάρει είτε τη μορφή μιας στρατιωτικής εισβολής, υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, στο συριακό έδαφος είτε της πολιτικής πίεσης ή αυτής στο πλαίσιο του δικαίου ώστε να σταματήσει την κατά τ’ άλλα πολύ αποτελεσματική επίθεση ενάντια στις παράνομες ένοπλες ομάδες.

Θα πρέπει να τονιστεί ότι αυτές οι ομάδες, οι οποίες αντικειμενικά μπορούν να χαρακτηριστούν «τρομοκρατικές», επεδίωξαν να ανατρέψουν την εκλεγμένη κυβέρνηση της Συρίας εκ μέρους των ξένων δυνάμεων, συμπεριλαμβανόμενων των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Γαλλίας και των περιφερειακών καθεστώτων πελατών τους σε Σαουδική Αραβία, Κατάρ και Τουρκία.  

Η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ βρέθηκε στη Τουρκία αυτή την εβδομάδα όπου εξέφρασε στους δημοσιογράφους τον αποτροπιασμό της από την ανθρωπιστική κρίση η οποία προκλήθηκε από τα ρωσικά αεροπορικά κτυπήματα γύρω από την πόλη του Χαλεπιού. Η Μέρκελ είπε ότι αυτή και ο Τούρκος πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου θα πιέσουν επειγόντως για μια «διπλωματική λύση» ώστε να σταματήσουν τη ρωσική και συριακή στρατιωτική επίθεση.  Η Γερμανίδα ηγέτης παρέπεμψε λανθασμένα στην απόφαση του ΟΗΕ 2254, που λήφθηκε τον Δεκέμβριο, ότι ζητά αυτό ακριβώς. Η απόφαση, όμως, αυτή δίνει την εντολή να νικηθούν οι τρομοκρατικές ομάδες, αυτό δηλαδή που κάνουν οι συριακός στρατός και η Ρωσία.     

Εν τω μεταξύ, η «Φωνή της Αμερικής», το κρατικό ειδησεογραφικό πρακτορείο των ΗΠΑ, περιέγραφαν την κατάσταση ως εξής: «Η σαρωτική επίθεση που υποστηρίζει η Ρωσία στη βόρειο Συρία, από τις στρατιωτικές δυνάμεις του Σύρου προέδρου Μπασάρ Αλ-Άσαντ και τους ξένους μαχητές από το Ιράν, το Λίβανο και το Αφγανιστάν προκαλεί μια ανθρωπιστική κρίση που ωθεί χιλιάδες άμαχους να καταφύγουν στα τουρκικά σύνορα, όπως λένε οι ακτιβιστές και οι αρχηγοί των εξεγερμένων».

Οι χρήσιμοι ηλίθιοι

Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα δεν έχει προηγούμενο. Ακόμη και οι πιο απαισιόδοξες φωνές δεν θα μπορούσαν να προβλέψουν τη τόσο ταχεία κατάρρευση της χώρας.

Επί του ελληνικού σώματος, που βρίσκεται σε ημικωματώδη κατάσταση, έχουν επιτεθεί οι πάντες, ζητώντας μερίδια των ιματίων του. Και όλοι μα όλοι, όσοι μας επιβουλεύονταν επί χρόνια, κάτι κερδίζουν. Η κυριαρχία του κράτους γίνεται κουρέλια από ανθρώπους που εξαπάτησαν έναν ολόκληρο λαό. Γαντζωμένοι τώρα στην εξουσία προτιμούν να παρατηρούν άπραγοι τη διάλυση, παρά τις απανωτές ήττες, για να μην χάσουν τα προνόμιά τους, έστω και για λίγες εβδομάδες...

Η οικονομία καταρρέει, καθώς η κυβέρνηση απέναντι στους «θεσμούς» έπαιξε ένα παιχνίδι σιωπηλής απόλυτης αποδοχής των απαιτήσεών τους, αλλά ταυτόχρονα έκανε καθυστερήσεις στη διαπραγμάτευση και συστηματική παραπλάνηση της κοινωνίας. Πίστευαν οι κυβερνώντες ότι έπαιζαν μόνοι τους, μια και δεν υπήρχε αντιπολίτευση και κυρίως δεν εμφανίζονταν σοβαρές αντιδράσεις σε μια κοινωνία που είχε κοκαλώσει από τη τροπή των εξελίξεων και τις οβιδιακές μεταμορφώσεις του γιάπη της αριστεράς.

Ωστόσο, υπολόγισαν πάλι λάθος. Γιατί, παρά την κάλυψη της Ουάσιγκτον, που προωθεί όλες τις εδώ και χρόνια επιδιώξεις της σε σχέση με την Ελλάδα, ο Σόιμπλε περιμένει υπομονετικά στη γωνία. Το GREXIT δεν έχει φύγει ποτέ από το τραπέζι. Γνωρίζει ο Γερμανός υπουργός οικονομίας ότι όταν οι Αμερικανοί θα κάνουν τη δουλειά τους σε Βαλκάνια, Κύπρο και Αιγαίο δεν θα είναι τόσο πιεστικοί πάνω στο Βερολίνο ώστε να κρατήσει την ανάπηρη χώρα μας. Ίσως μάλιστα και πιο νωρίς. Γι’ αυτό και η αξιολόγηση αναβάλλεται συνεχώς. Και την ίδια ώρα οι δείκτες της οικονομίας είναι σε ελεύθερη πτώση, τα ελληνικά ομόλογα πήραν την ανηφόρα, οι τραπεζικές μετοχές έγιναν παλιόχαρτα, χάθηκαν 9 δις ή και παραπάνω από την πρόσφατη ανακεφαλαιοποίηση, χρήματα που χρωστούμε και θα εξοφλήσουμε. Και έγιναν κι αυτά αέρας. Αέρας κοπανιστός, όπως οι καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις των Σταθάκη, Τσκαλώτου, Φλαμπουράρη και κομπανία.

Η Τουρκία ετοιμάζεται για πόλεμο

Κούρδοι μαχητές του YPG στο καντόνι Afrin

του Γιεβγένι Κρούτικωφ

Η πραγματική αιτία για την οποία η Τουρκία προχώρησε σε παραβίαση της Συνθήκης «Ανοιχτοί Ουρανοί» και απαγόρευσε τις πτήσεις επιθεώρησης από την ρωσική αεροπορία, είναι προφανής σε όλους: οι Τούρκοι κάτι κρύβουν. Και δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε ότι αυτό είναι η προετοιμασία της για την έναρξη στρατιωτικών επιχειρήσεων στις παραμεθόριες περιοχές της Συρίας. Καθώς ο συριακός στρατός έχει ουσιαστικά ακυρώσει όλο το σχεδιασμό της Άγκυρας, ο Ερντογάν φαίνεται ότι αποφάσισε να τα παίξει όλα για όλα.

«Η άρνηση της Τουρκίας να πετάξουν οι Ρώσοι παρατηρητές συνιστά μια προσπάθεια απόκρυψης της παράνομης στρατιωτικής δραστηριότητάς της στα σύνορα με τη Συρία», δήλωσε την Πέμπτη ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Άμυνας της Ρωσίας υποστράτηγος Ίγκορ Κονασένκωφ. Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με τον ίδιο, το υπουργείο άμυνας δεν πρόκειται να αφήσει χωρίς τη δέουσα προσοχή και την προβλεπόμενη αντίδραση την παραβίαση των όρων της Συνθήκης «Ανοιχτοί Ουρανοί». Όταν μάλιστα, η Ρωσία εγκαίρως, στους προβλεπόμενους χρόνους σύμφωνα με τη Συνθήκη, είχε λάβει την άδεια για πτήσεις από την 1^η μέχρι την 5^η Φεβρουαρίου. Και τη Τετάρτη 3.2.16, ομάδα Ρώσων παρατηρητών βρέθηκε στο τουρκικό αεροδρόμιο του Εσκισεχίρ όπου παρέδωσε, όπως έπρεπε βάσει τη Συνθήκης, στους εκπροσώπους της Τουρκίας τη διαδρομή της αναγνωριστικής πτήσης. «Ωστόσο, οι εκπρόσωποι του τουρκικού υπουργείου Αμύνης αρνήθηκαν την εκτέλεση της πτήσης στις περιοχές που γειτνιάζουν με τη Συρία, και επίσης υπεράνω των αεροδρομίων όπου που βρίσκονται οι αεροπορικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ. Και μάλιστα χωρίς κάποιες σαφείς εξηγήσεις γι’ αυτό», συμπλήρωσε ο αντιστράτηγος. Υπενθύμισε μάλιστα ότι το 2015, στο πλαίσιο της Συνθήκης «Ανοιχτοί Ουρανοί», πραγματοποιήθηκαν πάνω από τη Ρωσία 32 πτήσεις από εκπροσώπους δυτικών χωρών, σε διαδρομές που είχαν οριστεί από αυτές. Από αυτές οι 4 εκτελέστηκαν από εκπροσώπους της Τουρκίας, ενώ στις 2 από κοινού με αμερικανούς στρατιωτικούς. Να σημειωθεί ότι μετά απ’ αυτές τις πτήσεις δεν υπήρξε κάποια παρατήρηση ή διαμαρτυρία για παράνομη στρατιωτική δραστηριότητα της Ρωσίας. Το πιθανότερο είναι η τουρκική πλευρά να συμφωνούσε στη διενέργεια της αναγνωριστικής πτήσης, εφόσον η Ρωσία δεν επέμενε στη επιθεώρηση των παραμεθόριων περιοχών και των δύο ειδικών αεροδρομίων του ΝΑΤΟ. Αλλά τότε θα ακυρωνόταν η θεμελιώδης αρχή της διαδικασίας της επιθεώρησης –η εμπιστοσύνη προς τη πλευρά που τη δεχόταν.