Η
ενεργητική προώθηση της Διατλαντικής συμφωνίας μεταξύ ΗΠΑ και Ε.Ε. μπορεί να
περιορίσει εντελώς την ελευθερία δράσης της Ευρώπης. Έλεγχος από πλευράς
Ουάσιγκτον ήδη υπάρχει, αλλά δεν είναι ολοκληρωτικός. Θα κλειστεί η συμφωνία;
Και τι σημαίνει αυτό για τη Ρωσσία; Για όλα αυτά μιλά στη Pravda.Ru ο Διευθυντής του Ινστιτούτου
Προηγμένων Ερευνών Γιούρι Γκρομίκο.
Γιούρι Βιατσεσλάβιτς, πείτε μας για
το σχέδιο δημιουργίας της Διατλαντικής Εμπορικής και Επενδυτικής Εταιρικής Σχέσης
(Transatlantic
Trade
and
Investment
Partnership
–TTIP)
μεταξύ του Νέου και του Παλαιού Κόσμου. Γιατί εμφανίζονται τώρα στην Ευρώπη
σοβαρές διαμαρτυρίες εναντίον της σύναψης αυτής της συμφωνίας;
Τα σχέδια της
δημιουργίας της TTIP,
τα οποία άρχισαν να παρουσιάζονται εντονότερα τον προηγούμενο ενάμιση χρόνο, έκαναν
ακόμη να χαρακτηρίζουν τον κ. Ομπάμα
«Άρχοντα των δύο δακτυλιδιών».
Επειδή αρχικώς υπήρχε η πρόταση για δύο δακτυλίδια: Διατλαντική Εταιρική Σχέση
και Εταιρική Σχέση του Ειρηνικού Ωκεανού. Αλλά στην Εταιρική Σχέση του Ειρηνικού αντιτάχθηκε πολύ έντονα, αν και
αναπάντεχα, η Ιαπωνία, και αυτή η ιδέα, για να το πούμε έτσι, βγήκε από την
ημερησία διάταξη.
Επιπλέον, μια σειρά
αναλυτών θεωρεί ότι τα γεγονότα στην
Ουκρανία είχαν ως σκοπό να δελεάσουν τους μεγάλους χρηματοπιστωτικούς ομίλους,
να τους προσελκύσουν, και να ασκήσουν
πίεση στους Ευρωπαίους με σκοπό να ενταχθούν στην TTIP.
Και πάρα πολλοί Ευρωπαίοι λένε ξεκάθαρα ότι η TTIP
βάζει οριστικά ένα τέλος στην ανεξάρτητη οντότητα της
Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η Ε.Ε. συνιστά ήδη
ένα κακό σχεδίασμα των ΗΠΑ, και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης με την πολύ
ισχυρή γραφειοκρατία των Βρυξελλών, φλερτάρουν πολύ έντονα με τις ΗΠΑ. Η TTIP επηρεάζει τα συμφέροντα των πιο
διαφορετικών ομάδων, που σχετίζονται με πολλαπλούς τομείς της ευρωπαϊκής οικονομίας,
η οποία στον τομέα της καινοτομίας και των προηγμένων τεχνολογιών παρουσιάζεται
έως τώρα η πλέον ισχυρή.
Αλλά πάνω από όλα, η TTIP επηρεάζει το τομέα των
τροφίμων. Οι φίλοι
μου από τον «Διεθνή Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας» επιβεβαιώνουν τι σημαίνει
να βλάψεις κάπως τα συμφέροντα των ΗΠΑ στον τομέα των τροφίμων. Γι’ αυτό μπορεί
να σου το ανταποδώσουν με οποιαδήποτε ενέργεια. Και αυτό επειδή ο ακρογωνιαίος λίθος της Αμερικής είναι
ακόμη η αγροτική παραγωγή. Οι Ευρωπαίοι γνωρίζουν καλά, ότι για τους
Αμερικανούς τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα είναι προϊόντα που μπορούν να τα προωθήσουν
και να το πουλήσουν. Και αυτό το γεγονός, ότι είναι γενετικά τροποποιημένα, θα
το κρύψουν.
Το δεύτερο σημείο
είναι, αναμφίβολα, ο πόλεμος για την αγορά των υδρογονανθράκων. Οι ΗΠΑ χάριν σε μια σειρά από πολύ
ενδιαφέρουσες τεχνολογικές διαδικασίες, που σχετίζονται με την υδραυλική
ρωγμάτωση, με την παραγωγή σχιστολιθικού πετρελαίου, για πρώτη φορά περνούν στη θέση των εξαγωγέων πετρελαίου και φυσικού
αερίου. Και χρειάζονται την αγορά
φυσικού αερίου της Ευρώπης.
Τρίτον, οι Ευρωπαίοι
φοβούνται ότι οι ΗΠΑ λόγω της Google
και άλλων τηλεπικοινωνιακών συστημάτων πραγματοποιούν παγκόσμια γενική
εποπτεία. Πέρυσι κυκλοφόρησε
ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του Michael
Glennon «National
Security and
Double Government»,
το οποίο σίγουρα θα τραβήξει το ενδιαφέρον των πολιτικών. Στην Ευρώπη έχει
γίνει ήδη μπεστ σέλλερ. Φίλος μου, πρώην στρατιωτικός ακόλουθος στο Βερολίνο,
που δούλευε στην Κίνα και στη Ρωσσία, σε ιδιωτικές συζητήσεις, κάνει σκληρή
κριτική στη ρωσσική ηγεσία και στον Πούτιν. Όμως, μετά την ανάγνωση αυτού του
βιβλίου, είπε: «Ξέρετε, μπορεί ο Πούτιν
είναι η μοναδική διέξοδος σήμερα, διότι μπορεί να αντιπαρατεθεί στην Αμερική.
Μόνον αυτός μπορεί να πάει ενάντια στην ασυδοσία της, στην ποδοπάτηση κάθε
κανόνα και δικαίου, στην ανάμειξη στην ιδιωτική ζωή, στις δραστηριότητες όλων
των επιχειρήσεων;». Άλλωστε είναι ευρέως γνωστό, ότι παρακολουθούσαν όχι μόνον τις συνομιλίες της Άνγκελας Μέρκελ, αλλά και ολόκληρους τομείς της προηγμένης
βιομηχανίας της Γερμανίας.
Σε αυτό το βιβλίο ο Michael Glennon καταδεικνύει ότι η γνωστή θεωρία του
Walter
Bagehot για τους «δύο τύπους θεσμών», που
αναπτύχθηκαν στην Βρετανία -το κύρος
(μοναρχία και όλη η υπέρτατη εξουσία) και η αποτελεσματικότητα, με έναν παράξενο τρόπο μεταμορφώθηκε και εκδηλώθηκε
με εντελώς άλλο πρόσωπο στις ΗΠΑ. Οι «θεσμοί
αποτελεσματικότητας» εκεί εμφανίζονται σε όλα τα συστήματα, τα οποία
λειτουργούν για την εθνική ασφάλεια. Και μετά τα γεγονότα της 11ης
Σεπτεμβρίου στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κανένας περιορισμός στις δράσεις
τους παγκοσμίως. Όλες οι προβοκάτσιες
που έχουν συμβεί από την Υεμένη, μέχρι τη Συρία, την Λατινική Αμερική, την
Ουκρανία πραγματοποιούνται από αυτές τις ομάδες, και ο κ. Ομπάμα απλώς
επιτρέπει και υπογράφει τη δραστηριότητα αυτών των ομάδων.
Επιπλέον υπάρχει η
επονομαζόμενη θεωρία των «ομάδων των αστεροειδών», διότι, όπως είναι γνωστό,
δεν υπάρχουν «πρώην» υπάλληλοι της υπηρεσίας των πληροφοριών. Από τη στιγμή που
συνταξιοδοτούνται διατηρούν έναν τεράστιο αριθμό επαφών και δυνατοτήτων σε κάθε
επίπεδο των κρατικών θεσμών, και χωρίς περιορισμούς. Αυτές οι ομάδες των
αστεροειδών από πρώην πράκτορες όλων των ειδών, ιδιωτικών στρατών, ιδιωτικών
υπηρεσιών παρακολούθησης, μπορούν με δική τους ευθύνη να οργανώσουν οποιαδήποτε
προβοκάτσια σε όλον τον κόσμο. Το κύριο ερώτημα που θέτει ο Michael Glennon σε αυτό το βιβλίο είναι: άραγε,
ελέγχονται κάπως αυτές οι ομάδες στην Αμερική από κάποιον; Ωστόσο, η βασική ένσταση
της Δύσης προς τον Πούτιν είναι ότι δεν είναι άνθρωπος της συναίνεσης.
Φυσικά, η TTIP είναι το τέλος της
ανεξαρτησίας της Ενωμένης Ευρώπης.
Και ο Πούτιν τη δυτική αυτή συναίνεση
την καταστρέφει. Ισχυροί χρηματοπιστωτικοί κύκλοι αντιλαμβάνονται ότι η TTIP θα ισχυροποιήσει την επιρροή του
μεγάλου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, το οποίο θα διαπερνά τα πάντα από πάνω έως
κάτω. Φυσικά, από αυτό θα επηρεαστούν οι γερμανικές εταιρείες προηγμένης
τεχνολογίας. Αλλά πρέπει να έχουμε κατά νου πως τώρα η κατάσταση αλλάζει
δραματικά, διότι η Κίνα ανακοίνωσε τη
δημιουργία της Ασιατικής Τράπεζας Επενδύσεων (Asian Infrastructure Investment Bank, AIIB). Πρόκειται για μια πολύ σοβαρή και
σύνθετη διαδικασία.
- Αυτό σημαίνει ότι η Ευρώπη βρίσκεται
σε ένα δύσκολο σταυροδρόμι;
Η Ευρώπη τώρα είναι
πραγματικά στο πιο δύσκολο σταυροδρόμι.
- Η Ε.Ε. θα υπογράψει τη συμφωνία για
την Διατλαντική Εταιρική Σχέση;
Ασφαλώς.
- Η Γερμανία στην πραγματικότητα είναι
αυτή που σε πολλά κατευθύνει την Ευρώπη. Για την TTIP επιμένει πρωτίστως η Γερμανία. Στην
ουσία είναι αποικία των ΗΠΑ.
Ναι. Το πρόβλημα της
γερμανικής κυριαρχίας δεν έχει λυθεί. Έως
σήμερα όλα τα σοβαρά ζητήματα αποφασίζονται από την κατοχική κυβέρνηση.
Κάλλιστα μπορεί να προκληθεί πολιτική κρίση. Είναι κάτι που το διαισθάνεσαι
έντονα.
- Και τι πρέπει να κάνουμε εμείς, ώστε
να μην μείνουμε πίσω από τα γεγονότα;
Για εμένα εθνικό
σχέδιο είναι η Διευρασιατική ζώνη ανάπτυξης, όπου το ΒΑΜ (Σιδηροδρομική Γραμμή
Βαϊκάλη-Αμούρ) και ο Υπερσιβηρικός είναι μόνον μικρά του τμήματα, διότι αυτή η
ζώνη ανάπτυξης δεν είναι ο μεταφορικός διάδρομος, αλλά η ανάπτυξη της περιοχής
που διανύουν. Απ’ όσο γνωρίζω ο Βλαδίμηρος
Γιακούνιν πρέπει να συζητήσει αυτό το σχέδιο με τον Πούτιν ακριβώς από την
άποψη της κατάστασης και των προοπτικών αυτού του σχεδίου.
- Πότε προβλέπεται η υπογραφή της
ΤΤΙΡ;
Η
ημερομηνία συνεχώς αναβάλλεται. Εδώ πρέπει να επαινέσω την Μέρκελ, είναι μια
αρκετά έμπειρη πολιτικός. Κάνει κινήσεις
και καθυστερήσεις ώστε να μην εμπλακεί σε μια σοβαρή αντιπαράθεση. Γι’ αυτό
άρχισε να προτείνει τη δημιουργία με τη Ρωσσία ενός επίσης ενιαίου εμπορικού
χώρου. Και αυτή είναι επίσης μια ενδιαφέρουσα κίνηση. Διότι χάριν των ωφελειών της
διαφοροποίησης μπορεί να πείσει τον πολίτη ότι το τι κάνουμε με τους
Αμερικανούς είναι ένα πράγμα, αλλά δεν είμαστε ενάντια αυτό να το κάνουμε και
με τη Ρωσσία, και αργότερα βλέπουμε, τι θα επικρατήσει.
-
Σε
κάθε περίπτωση, υπάρχει περιθώριο ελιγμών για τη Ρωσσία. Και εμείς συνεχίζουμε
να προσπαθούμε να το κάνουμε. Δεν θα παρατήσουμε την Ευρώπη στη λεηλασία των
Αμερικανών.
Νομίζω
ότι έτσι μπαίνει το ζήτημα.
Πηγή: http://www.pravda.ru/world/europe/european/09-05-2015/1259335-europe-0/
Απόδοση:
Σωτήρης Δημόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου