της Dominique
Marcilhacy
Είναι
πλέον επιβεβαιωμένο: κανείς αρχηγός κράτους, κανείς επικεφαλής κυβέρνησης της
Βορείου Αμερικής ή της Ευρωπαϊκής Ένωσης (με
μόνη εξαίρεση την Ελλάδα -στμ. μένει να επιβεβαιωθεί, αντιθέτως σίγουρα θα παραστεί ο Ν. Αναστασιάδης, πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας) δεν θα τιμήσει με τη παρουσία του τον μεγαλοπρεπή
εορτασμό της 9ης Μαΐου στην
Μόσχα, για την εβδομηκοστή επέτειο
της συνθηκολόγησης του Γ΄ Ράιχ και της νίκης
των δυνάμεων των ενωμένων εθνών, ανεξάρτητα από το ποια ήταν τα καθεστώτα τους
και ποια η νομιμοποίησή τους, ενάντια
στον ναζισμό.
Ο
λόγος είναι γνωστός: το «χαστούκι» των κυρώσεων για την εξωτερική πολιτική του
Βλαδίμηρου Πούτιν, και συγκεκριμένα για την επέμβασή του στην εσωτερική
σύγκρουση της Ουκρανίας. Η προχθεσινή σύμμαχος αντιμετωπίζεται και τιμωρείται
ως ατίθασο παλιόπαιδο από τους ηγέτες, των οποίων η ευαισθησία στην μεταβλητή
γεωμετρία προσαρμόζεται ωστόσο σε συμφωνίες, συμμαχίες, συνομιλίες και διαπραγματεύσεις
με χώρες και πολιτικούς που δεν είναι τόσο υποδειγματικοί όσο ο πρόεδρος της
Ρωσσίας.
Οι
υποστηρικτές και οι υπεύθυνοι γι’ αυτές τις κυρώσεις δεν έχουν καν τη
στοιχειώδη ευγένεια να ανταποδώσουν την παρουσία του Πούτιν τον περασμένο
Ιούνιο στις εορτές μνήμης για την απόβαση στη Νορμανδία, και να διασταυρωθεί
εκεί για πρώτη φορά με τον Ουκρανό συνάδελφό του Ποροσένκο. Παραμερίζουν μια από τις θεμελιώδεις αρχές της
διπλωματίας η οποία, όπως πρέσβευε ο στρατηγός Ντε Γκωλ, βάζει προ των
συναισθημάτων την πραγματικότητα και προτιμά να αγνοεί τις φιλίες για να
αναγνωρίζει τα κράτη.
Η
προσβολή που κάνουν προς τη Ρωσσία είναι κατ’ αρχήν περιφρόνηση, σχεδόν αναθεωρητικού χαρακτήρα, προς την ίδια την Ιστορία.
Το παρόν θα διαγράψει το παρελθόν, όπως στον «Μεγάλο Αδελφό» του Όργουελ; Μήπως
η πολιτική πρέπει να υπερισχύει της αλήθειας; Ο κ. Ομπάμα, ο κ. Ολάντ, ο κ.
Κάμερον, και οι άλλοι δυτικοί ηγέτες
των οποίων το όνομα αν δεν έχει ήδη ξεχαστεί σύντομα θα γίνει, συμπεριφέρονται
«μπακαλίστικα» απέναντι στο δέος της απόδοσης τιμής των είκοσι εκατομμυρίων
νεκρών που η Ρωσσία του Στάλιν
πλήρωσε για μια υπόθεση που ήταν κοινή τον καιρό ενός παγκοσμίου πολέμου. Επιπλέον,
αυτοί οι άνθρωποι βλέπουν μόνον κοντόθωρα. «Ο
Πούτιν μόνος στην Κόκκινη Πλατεία», ήταν εχθές ο τίτλος της «Le Journal du dimanche». Αλήθεια, είναι μόνος;
Τουλάχιστον
οι Άγγλοι χρησιμοποιούν το χιούμορ τους στο γνωστό και τετριμμένο: «Ομίχλη στην
Μάγχη: η [ευρωπαϊκή] ήπειρος απομονωμένη». Εκτός από την παρουσία ένδεκα
αρχηγών αφρικανικών κρατών, μιας ντουζίνας αρχηγών ασιατικών κρατών, των
προέδρων της Κούβας και της Βενεζουέλας, ο Πούτιν θα φιλοξενήσει στα τείχη του
Κρεμλίνου και κάποια πρόσωπα του παρασκηνίου, όπως είναι το νούμερο ένα της
πολιτικής ηγεσίας της Κίνας και το νούμερο ένα της Ινδίας.
Δηλαδή το επόμενο Σάββατο, στη Μόσχα, θα εκπροσωπηθεί στο υψηλότερο επίπεδο περισσότερος από τον μισό πληθυσμό του
πλανήτη. Ίσως να είναι η ώρα να δούμε τον κόσμο όχι όπως ήταν
ή όπως φανταζόμαστε ότι παραμένει αλλά τέτοιος που πραγματικά είναι.
Απόδοση
στα ελληνικά: Σ. Δημόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου