Χάνουν τον πόλεμο, κατηγορούν τη Ρωσία…

 

    του Finian Cunningham

Δυτικοί πολιτικοί, ΜΜΕ και το τουρκικό καθεστώς διακρίνονται ιδιαίτερα σε αυτό. Μας είπαν ότι το τελευταίο κύμα των προσφύγων στα συρο-τουρκικά σύνορα αποτελείται από τρομοκρατημένους πολίτες που φεύγουν για να γλυτώσουν τους ρωσικούς βομβαρδισμούς. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι πολίτες έχουν παγιδευτεί σ’ αυτόν τον πόλεμο. Αλλά πολλοί από όσους παρουσιάζονται ως πρόσφυγες και διαφεύγουν από την πόλη του Χαλεπιού είναι στην πραγματικότητα μαχητές που υποχωρούν, και οι οποίοι συνθηκολόγησαν λόγω των ρωσικών και συριακών στρατιωτικών επιτυχιών που έβαλε τέρμα στην εξέγερσή τους.

Όπως πάντα, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα και εκτελούν μια κλασική ψυχολογική επιχείρηση στις καλύψεις τους από το τελικό στάδιο αυτού που είναι στην ουσία ένας ξενοκίνητος επιθετικός πόλεμος στη Συρία.

Κατά τρόπο ασύλληπτο, η Ρωσία και ο Συριακός Αραβικός Στρατός εμφανίζονται ως οι «κακοί» και στη συνέχεια αυτή η εικόνα χρησιμοποιείται για να φτιαχτεί το πρόσχημα για να προβληθεί η «ανάγκη στην προστασία», το ψευδο-ανθρωπιστικό κάλυμμα που θα επιτρέψει μια αδικαιολόγητη επέμβαση. Αυτή η επέμβαση θα μπορούσε να πάρει είτε τη μορφή μιας στρατιωτικής εισβολής, υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, στο συριακό έδαφος είτε της πολιτικής πίεσης ή αυτής στο πλαίσιο του δικαίου ώστε να σταματήσει την κατά τ’ άλλα πολύ αποτελεσματική επίθεση ενάντια στις παράνομες ένοπλες ομάδες.

Θα πρέπει να τονιστεί ότι αυτές οι ομάδες, οι οποίες αντικειμενικά μπορούν να χαρακτηριστούν «τρομοκρατικές», επεδίωξαν να ανατρέψουν την εκλεγμένη κυβέρνηση της Συρίας εκ μέρους των ξένων δυνάμεων, συμπεριλαμβανόμενων των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Γαλλίας και των περιφερειακών καθεστώτων πελατών τους σε Σαουδική Αραβία, Κατάρ και Τουρκία.  

Η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ βρέθηκε στη Τουρκία αυτή την εβδομάδα όπου εξέφρασε στους δημοσιογράφους τον αποτροπιασμό της από την ανθρωπιστική κρίση η οποία προκλήθηκε από τα ρωσικά αεροπορικά κτυπήματα γύρω από την πόλη του Χαλεπιού. Η Μέρκελ είπε ότι αυτή και ο Τούρκος πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου θα πιέσουν επειγόντως για μια «διπλωματική λύση» ώστε να σταματήσουν τη ρωσική και συριακή στρατιωτική επίθεση.  Η Γερμανίδα ηγέτης παρέπεμψε λανθασμένα στην απόφαση του ΟΗΕ 2254, που λήφθηκε τον Δεκέμβριο, ότι ζητά αυτό ακριβώς. Η απόφαση, όμως, αυτή δίνει την εντολή να νικηθούν οι τρομοκρατικές ομάδες, αυτό δηλαδή που κάνουν οι συριακός στρατός και η Ρωσία.     

Εν τω μεταξύ, η «Φωνή της Αμερικής», το κρατικό ειδησεογραφικό πρακτορείο των ΗΠΑ, περιέγραφαν την κατάσταση ως εξής: «Η σαρωτική επίθεση που υποστηρίζει η Ρωσία στη βόρειο Συρία, από τις στρατιωτικές δυνάμεις του Σύρου προέδρου Μπασάρ Αλ-Άσαντ και τους ξένους μαχητές από το Ιράν, το Λίβανο και το Αφγανιστάν προκαλεί μια ανθρωπιστική κρίση που ωθεί χιλιάδες άμαχους να καταφύγουν στα τουρκικά σύνορα, όπως λένε οι ακτιβιστές και οι αρχηγοί των εξεγερμένων».

Αποδεικνύεται ωστόσο, εάν διαβάσεις το άρθρο της «Φωνής της Αμερικής», ότι οι «πολιτικοί ακτιβιστές και οι διοικητές των ανταρτών» είναι ενταγμένοι σε οργανώσεις τζιχαντιστών που συνδέονται με την Αλ-Κάιντα. Πολύ αξιόπιστες πηγές!  

Κι άλλα δυτικά μέσα ενημέρωσης έχουν επίσης παρουσιάσει τα γεγονότα με παρόμοιους όρους κατηγορώντας τη Ρωσία ως μια δύναμη κακόβουλη που προκαλεί πόνο στους Σύρους πολίτες και «ανθρωπιστική κρίση». Αυτή η αφήγηση παράσχει την «ηθική υποχρέωση» που απαιτείται για να δικαιολογηθεί η ανάπτυξη χερσαίων δυνάμεων από τον στρατιωτικό συνασπισμό που ηγούνται οι ΗΠΑ. Ο υπουργός Άμυνας Άστον Κάρτερ πρόκειται να συναντηθεί με τα μέλη της συμμαχίας αυτή την εβδομάδα στις Βρυξέλλες, όπου θα συζητηθούν τα σχέδια για μια χερσαία επέμβαση στη Συρία. Δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε πως θα γίνει επίκληση της ανθρωπιστικής κρίσης στα συρο-τουρκικά σύνορα που μπορεί να αποτελέσει ένα επιπλέον πρόσχημα για την «ανάγκη προστασίας».

Ο απόηχο από την επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Λιβύη το 2011, ακόμη υπάρχει, καθώς αυτή οδήγησε στη δολοφονία του Μουαμμάρ Καντάφι, στην αλλαγή του καθεστώτος ενώ η χώρα κατακλύσθηκε από τα τρομοκρατικά δίκτυα της Αλ-Κάιντα.

Στη Συρία όλ’ αυτά είναι πικρά ειρωνικά, δεδομένου του συστηματικού ρόλου που οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και οι περιφερειακοί τους σύμμαχοι έχουν παίξει από τον Μάρτιο του 2011 στην διείσδυση και αποσταθεροποίηση της κάποτε ειρηνικής χώρας, με τους μισθοφόρους απεσταλμένους τους και τα όπλα που στέλνουν με σκοπό την ανατοπή του καθεστώτος.

Αλλά ένας ακόμη πιο πρόσφατος ειδεχθής ρόλος παρουσιάστηκε με τον τρόπο που το τουρκικό καθεστώς του προέδρου Ερντογάν έχει σκόπιμα επιδεινώσει τις σκηνές του χάους στα σύνορα με τη Συρία. Ήταν τη περασμένη εβδομάδα που οι τουρκικές αρχές πήραν την απόφαση να απαγορεύσουν στα σύνορα τη διέλευση βορείως του Χαλεπιού. Αυτό έχει δημιουργήσει, όπως ήταν αναμενόμενο, έναν συνωστισμό 35 χιλιάδων ανθρώπων, σύμφωνα με τους Τούρκους, που είναι εγκλωβισμένοι, χωρίς να μπορούν να περάσουν τα σύνορα προς τα κέντρα προσφύγων. Τα δυτικά μέσα έχουν δώσει μεγάλη κάλυψη στις σκηνές χάους.

Ωστόσο, οι άνθρωποι που προφανώς έχουν διαφύγει από το Χαλέπι δεν είναι όλοι «αθώοι πολίτες», όπως μεταδίδουν τα δυτικά μέσα. Σύμφωνα με τις συριακές πηγές, οι περισσότεροι που φεύγουν από το Χαλέπι είναι μαχητές, που παίρνουν μαζί τους τις οικογένειές τους. Αυτοί οι μαχητές ανήκουν στις συνδεδεμένες με την Αλ-Κάιντα ταξιαρχίες του Μετώπου αλ-Νούσρα, Αχράρ αλ-Σαμ, Τζαΐς αλ-Φατχ και ακόμη το περιβόητο Ισλαμικό Κράτος.

Τα βίντεο και εικόνες δείχνουν ότι ανάμεσα στο πλήθος αυτών που εγκαταλείπουν το Χαλέπι και κατευθύνονται προς τα τουρκικά σύνορα είναι άνδρες που φορούν στολές παραλλαγής. Σε ένα ρεπορτάζ του καναλιού France 24, ένα από τα μέσα που εξόχως ακολουθεί το τροπάριο για τους ρωσικούς βομβαρδισμούς σε άμαχους, η ομάδα των ρεπόρτερ πήρε συνέντευξη από 4 Σύρους σε τουρκικό νοσοκομείο, οι οποίοι πρόσφατα είχαν έλθει από το Χαλέπι. Όλοι τους ήσαν πρώην «μαχητές» -ή τρομοκράτες. Δεν μπορούσε το France 24 να βρει άμαχους για να πάρει συνέντευξη;

Τα προηγούμενα πέντε χρόνια, οι κάτοικοι του Χαλεπιού ήσαν από πολιορκία. ΟΙ αβοήθητοι πολίτες είχαν εγκλωβιστεί βιαίως και χρησιμοποιούνταν ως ανθρώπινες ασπίδες για να εμποδίσουν το συριακό στρατό να ανακαταλάβει τη πόλη. Το ίδιο έχει παρατηρηθεί σε πολλές άλλες πόλεις και χωριά που έχουν απελευθερωθεί από το συριακό στρατό, προς αγαλλίαση των ελεύθερων πια κατοίκων τους.

Να είμαστε σίγουροι ότι, τα δυτικά μέσα δεν θα μεταδώσουν σκηνές από τους πανηγυρισμούς της ελευθερίας στις πόλεις της Μαντάγια, Ράμπια, Νουμπούλ, Ζάχραα, Αταμάν και Σείχ Μισκέεν που έλαβαν χώρα την περασμένη εβδομάδα. Αλλά ούτε και από πολλές άλλες πριν από αυτές, από τότε που άρχισε η ρωσική στρατιωτική επέμβαση, στις 30 Σεπτεμβρίου.

Η μόνη αλήθεια είναι ότι η ρωσική στρατιωτική επέμβαση στη Συρία έχει επιτρέψει στον συριακό στρατό να νικήσει στον πόλεμο που διεξάγεται με εξωτερική ώθηση για να ανατραπεί το καθεστώς. Χιλιάδες μισθοφόροι και άλλοι παράνομοι στρατοί, που βύθισαν στη θλίψη τη Συρία, τώρα τρέπονται σε φυγή. Αλλά τα δυτικά μέσα ενημέρωσης διαστρέφουν την πραγματικότητα και υποστηρίζουν ότι η ρωσο-συριακή νίκη ενάντια στον εγκληματικό συγκεκαλυμμένο πόλεμο είναι κατά κάποιο τρόπο μια παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.  

Πράγματι είναι τέτοια η επιτυχία της Ρωσίας και του Σύρου συμμάχου της στη συντριβή της ξένης παρέμβασης που η Δύση αναζητά απεγνωσμένα να βρει μια νέα αφήγηση για να ματαιώσει αυτή την επιτυχία.

Αυτός είναι ο λόγος που η Δύση διαστρέφει την πραγματικότητα για την ανθρωπιστική κρίση στη Συρία και κατηγορεί τη Ρωσία γι’ αυτήν. Η Δύση και οι πελάτες της απέτυχαν στον αρχικό σχεδιασμό για τη στρατιωτική ανατροπή του καθεστώτος και στον κυνική διαδικασία που ακολουθήθηκε στην Γενεύη. Χάνουν τον πόλεμο στη Συρία και τώρα καταφεύγουν ευθέως σε προπαγανδιστικά ψεύδη κατά της Ρωσίας.   

Και, δυστυχώς, άμυαλοι Δυτικοί πολιτικοί, όπως η Άνγκελα Μέρκελ, συμπορεύονται με ανθρώπους που ήταν αυτοί που προκάλεσαν τη συριακή κρίση και οι οποίοι σήμερα δημιουργούν ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα στην Ευρώπη.

Πηγή: http://sputniknews.com/