Οι χρήσιμοι ηλίθιοι

Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα δεν έχει προηγούμενο. Ακόμη και οι πιο απαισιόδοξες φωνές δεν θα μπορούσαν να προβλέψουν τη τόσο ταχεία κατάρρευση της χώρας.

Επί του ελληνικού σώματος, που βρίσκεται σε ημικωματώδη κατάσταση, έχουν επιτεθεί οι πάντες, ζητώντας μερίδια των ιματίων του. Και όλοι μα όλοι, όσοι μας επιβουλεύονταν επί χρόνια, κάτι κερδίζουν. Η κυριαρχία του κράτους γίνεται κουρέλια από ανθρώπους που εξαπάτησαν έναν ολόκληρο λαό. Γαντζωμένοι τώρα στην εξουσία προτιμούν να παρατηρούν άπραγοι τη διάλυση, παρά τις απανωτές ήττες, για να μην χάσουν τα προνόμιά τους, έστω και για λίγες εβδομάδες...

Η οικονομία καταρρέει, καθώς η κυβέρνηση απέναντι στους «θεσμούς» έπαιξε ένα παιχνίδι σιωπηλής απόλυτης αποδοχής των απαιτήσεών τους, αλλά ταυτόχρονα έκανε καθυστερήσεις στη διαπραγμάτευση και συστηματική παραπλάνηση της κοινωνίας. Πίστευαν οι κυβερνώντες ότι έπαιζαν μόνοι τους, μια και δεν υπήρχε αντιπολίτευση και κυρίως δεν εμφανίζονταν σοβαρές αντιδράσεις σε μια κοινωνία που είχε κοκαλώσει από τη τροπή των εξελίξεων και τις οβιδιακές μεταμορφώσεις του γιάπη της αριστεράς.

Ωστόσο, υπολόγισαν πάλι λάθος. Γιατί, παρά την κάλυψη της Ουάσιγκτον, που προωθεί όλες τις εδώ και χρόνια επιδιώξεις της σε σχέση με την Ελλάδα, ο Σόιμπλε περιμένει υπομονετικά στη γωνία. Το GREXIT δεν έχει φύγει ποτέ από το τραπέζι. Γνωρίζει ο Γερμανός υπουργός οικονομίας ότι όταν οι Αμερικανοί θα κάνουν τη δουλειά τους σε Βαλκάνια, Κύπρο και Αιγαίο δεν θα είναι τόσο πιεστικοί πάνω στο Βερολίνο ώστε να κρατήσει την ανάπηρη χώρα μας. Ίσως μάλιστα και πιο νωρίς. Γι’ αυτό και η αξιολόγηση αναβάλλεται συνεχώς. Και την ίδια ώρα οι δείκτες της οικονομίας είναι σε ελεύθερη πτώση, τα ελληνικά ομόλογα πήραν την ανηφόρα, οι τραπεζικές μετοχές έγιναν παλιόχαρτα, χάθηκαν 9 δις ή και παραπάνω από την πρόσφατη ανακεφαλαιοποίηση, χρήματα που χρωστούμε και θα εξοφλήσουμε. Και έγιναν κι αυτά αέρας. Αέρας κοπανιστός, όπως οι καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις των Σταθάκη, Τσκαλώτου, Φλαμπουράρη και κομπανία.

Καθώς, λόγω του μεταναστευτικού-προσφυγικού, η Ελλάδα είναι πια και επισήμως η «μαύρη τρύπα» της Ευρώπης, υπέρ της εξόδου μας από την ευρωζώνη, όταν θα έλθει εκείνη η ώρα, θα ψηφίσουν οι εταίροι μας –οι περισσότεροι τουλάχιστον- με χέρια και με πόδια.

Οι φωστήρες του Μαξίμου δεν προέβλεψαν, επίσης, και τις κοινωνικές αντιδράσεις. Νόμιζαν ότι ο νεαρός πρωθυπουργός ασκούσε ακόμη γοητεία στα πλήθη, τα οποία θα πήγαιναν ομοθυμαδόν και άνευ διαμαρτυριών στον γκρεμό. Τα ψέματα όμως έχουν κοντά ποδάρια. Οι αγρότες, μάλιστα, όταν νοιώσουν ότι τους κορόιδεψες δεν χαρίζουν κάστανα... Και τώρα οι Κολωνακιώτες αριστεροί, κρατικοδίαιτοι και αλαζονικοί, βλέπουν μπροστά τους τα τανκς-τρακτέρ να απειλούν να τους χαλάσουν το όνειρο.  

Και έκαναν αυτό που κάνουν όλο αυτό το χρόνο. Ανίδεοι να κυβερνήσουν, πέταξαν πάλι την παρόλα των εκλογών ή και του δημοψηφίσματος! Να εκβιάσουν το κουαρτέτο(!), προς μεγάλη τέρψη του Σόιμπλε. Και το αποτέλεσμα είναι η έκρηξη της πολιτικής αβεβαιότητας που κτυπά αλύπητα την οικονομία.  Το εσωτερικό κούρεμα των καταθέσεων βρίσκεται και πάλι στην ατζέντα της ημέρας.

Όσο για τη διαχείριση του μεταναστευτικού δεν υπάρχουν λόγια να χαρακτηρίσει κάποιος την απίστευτη ανοργανωσιά, τον ερασιτεχνισμό, την εγκληματική αναβλητικότητα, παρέα με τις γελοίες ιδεοληψίες των ελίτ μας (τρομάρα τους!). Σε ένα μόνον χρόνο η Τασία, ο Δρίτσας, ο Τσίπρας και από κοντά ο Καμμένος διέλυσαν κάθε έννοια κυριαρχίας στο Αιγαίο. Και πέτυχαν να έλθει στα νερά μας το ΝΑΤΟ, δήθεν για τη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών, αλλά στην πραγματικότητα για τον έλεγχο της θάλασσας απ’ όπου κατεβαίνουν τα ρωσικά πλοία προς τη Συρία, εκεί που προελαύνει ο στρατός του Άσαντ σε όλα τα μέτωπα. Και είναι παράλληλα το Αιγαίο ένα ελκυστικό αντάλλαγμα προς τον σουλτάνο, που χάνει «τα αυγά και τα πασχάλια» στο Συρία και στο Κουρδιστάν. Καταπληκτική επιτυχία: να εμφανίζεται ο πρωθυπουργός τη μια μέρα δήθεν οργισμένος στο τηλεφώνημά του προς την Μέρκελ και να αρνείται νατοϊκό έλεγχο στα ελληνικά χωρικά ύδατα και την άλλη μέρα ο «πατριώτης» Καμμένος, με την ουρά στα σκέλια, κατόπιν προφανώς αμερικανικών παραινέσεων, να δέχεται τα πάντα... Και είναι ακόμη στη θέση του. Και είναι όλοι στη θέση τους και σφυρίζουν αδιάφορα. Και από πάνω να έχει πέσει το ελικόπτερο στα νησιά μας και η Άγκυρα να μη δέχεται το ελληνικό ναυτικό να κάνει την έρευνα για την ανεύρεση των αξιωματικών. Τι να πεις περισσότερο;

Βορείως δε της χώρας, ο εξευτελισμός είναι απόλυτος. Διπλοί φράχτες, ενίσχυση με στρατό από ευρωπαϊκές χώρες, έπαινοι για τα Σκόπια, και το μπόι του Γκρουέφκσι να έχει εκτοξευθεί σε σημείο που να μας κάνει τη χάρη να χρησιμοποιούμε και εμείς το όνομα Μακεδονία.

Και οι μετανάστες; Θα εγκλωβιστούν εδώ, αλλά σύμφωνα με τον αρμόδιο υπουργό, όπως και για τον αντιπρόεδρο κ. Δρασαγάκη, δεν θα είναι πολλοί, μερικές δεκάδες χιλιάδες μόνον. Λες και υπάρχει συμβόλαιο με τους tour operators πόσοι θα έλθουν. Λες και ο Ερντογάν θα σεβαστεί την κυριαρχία και τα προβλήματα της Ελλάδας, την ώρα που το γόητρό του έχει πληγεί στα νότια. Κι αυτοί οι άνθρωποι μένουν ακόμη στη θέση τους.

Και επιλέγουν να κάνουν σκιαμαχίες για τα κανάλια, αυτή τη στιγμή της κρίσης, για αποκοίμιση χαχόλων και κομματικού στρατού και υπέρ κομπιναδόρων και Τούρκων επιχειρηματιών.

Το μόνο αισιόδοξο στοιχείο, μέσα σ’ αυτόν τον ζόφο, αφορά στην Κύπρο. Παρά τις χαζοχαρούμενες δηλώσεις του πρωθυπουργού στο υπουργικό συμβούλιο-μνημόσυνο της 10^ης Φεβρουαρίου, οι διαπραγματεύσεις αντιμετωπίζουν πια σοβαρό κώλυμα. Μετά τη τριμερή Ισραήλ-Κύπρος-Ελλάδα, έγινε φανερό ότι το Τελ Αβίβ βγάζει, προσωρινά, εκτός σχεδιασμού για την ενεργειακή του προώθηση την Τουρκία. Είναι άλλωστε διαφωτιστική η συνέντευξη του υπουργού ενέργειας του Ισραήλ, Γιουβάλ Σταίνιτζ, στην Καθημερινή. Το γεγονός αυτό προκάλεσε την παρέμβαση Μπάιντεν, που τηλεφώνησε πάραυτα σε Αναστασιάδη και Νετανιάχου, και έβαλε βέτο σε σχήμα που δεν θα έχει την Άγκυρα. Η νέα πολιτική του Ισραήλ εξόργισε έτσι τον, έτσι κι αλλιώς σε παραλήρημα, Ερντογάν, και σύμφωνα με την Μιλιέτ, είπε στους Τουρκοκύπριους να μην κάνουν βήμα πίσω για επιστροφή της Μόρφου και να δώσουν υπηκοότητα» σε 10 χιλιάδες έποικους, τινάζοντας την μαγική εικόνα της επικείμενης λύσης στον αέρα. Έπειτα απ’ αυτή την επίδειξη αδιαλλαξίας ακόμη και το ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ έπρεπε να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Το κυριότερο είναι όμως ότι οι Ελληνοκύπριοι που βομβαρδίζονταν καθημερινώς, επί ένα χρόνο, με τεράστιες δόσεις τεχνητής αισιοδοξίας έρχονται αντιμέτωποι με την σκληρή πραγματικότητα. Το παιχνίδι στην μεγαλόνησο, ασφαλώς, και δεν έχει ακόμη τελειώσει. Οι Αμερικανοί δεν είναι διατεθειμένοι να «χάσουν» την Κύπρο. Άρα θα έχουμε ακόμη πολλές στροφές στην πορεία του επόμενου διαστήματος.

Αυτό που μένει, πάντως ως ελπίδα, έστω και την υστάτη στιγμή, είναι η σταδιακή αφύπνιση του ελληνισμού. Η διάθεσή του να συγκρουστεί, να αντιδράσει. Και το μέγεθος των αντιδράσεών του είναι κάτι που δεν μπορεί να προβλεφθεί. Απλώς να θυμίσουμε ότι ο Γιωργάκης Παπανδρέου παραιτήθηκε όταν, μετά τις μαζικές κινητοποιήσεις των παρελάσεων της 28^ης Οκτωβρίου, αντιλήφθηκε ότι είχε χάσει εκτός της στήριξη των ξένων και τον πραγματικό τον έλεγχο της εξουσίας. Πόσο κοντά βρισκόμαστε σε μια επανάληψη αυτών των γεγονότων; Σίγουρα η ατμόσφαιρα μυρίζει μπαρούτι. Το πρόβλημα είναι όμως ότι όσοι είναι στους δρόμους, αισθάνονται κι αυτοί την μοναξιά από την έλλειψη πολιτικής ηγεσίας που θα χαράξει έναν δρόμο σωτηρίας. Κι αυτό είναι ίσως το πιο επικίνδυνο από όλα…