Αφγανιστάν – η θανατηφόρα κληρονομιά του Μπρζεζίνσκι

του Neil Clark

(το κείμενο δημοσιεύτηκε στις 29.5, πριν την μεγάλη έκρηξη στο κέντρο της Καμπούλ που στοίχισε τη ζωή σε δεκάδες ανθρώπους και τραυμάτισε εκατοντάδες άλλους)

Συνιστά ειρωνεία που μια νέα μεγάλη έξαρση της βίας στο Αφγανιστάν συνέπεσε με τον θάνατο του Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι, του παθιασμένου μαχητή του αντιρωσικού Ψυχρού Πολέμου και αρχιτέκτονα της αμερικανικής πολιτικής που στήριξε τους τζιχαντιστές στη χώρα αυτή για να «ματώσει» τη Σοβιετική Ένωση.

Το Σάββατο, την πρώτη ημέρα του Ραμαζανιού, 18 άνθρωποι σκοτώθηκαν σε μια έκρηξη αυτοκτονίας πλησίον μιας στρατιωτικής βάσης στην επαρχία Khost. Εν τω μεταξύ, οι επιθέσεις από μαχητές εναντίον των δυνάμεων ασφαλείας στην επαρχία Badgis, σύμφωνα με πληροφορίες, άφησαν πίσω τους 36 νεκρούς και πολύ περισσότερους τραυματίες. Την Παρασκευή, μια άλλη έκρηξη σκότωσε 10 πολίτες στην επαρχία Herat.

Το 2017 είναι πολύ αιματηρό έτος για το Αφγανιστάν, με την Αποστολή Βοηθείας του ΟΗΕ να κάνει λόγο για περισσότερους από 2.100 αμάχους που σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν στο διάστημα μεταξύ του Ιανουαρίου και του Μαρτίου.

Τίποτε από αυτά δεν αναφέρθηκε όταν άρχισαν οι καθιερωμένοι επικήδειοι. Ο Ομπάμα είπε: «ήμουν ένας από τους προέδρους που επωφελήθηκαν από την σοφία του και τις συμβουλές του». Οι πρώην πρόεδροι Τζωρτζ Μπους και ο Τζίμυ Κάρτερ επίσης απηύθυναν γενναιόδωρους φόρους τιμής.

Αλλά ενώ τα συλλυπητήριά μας απευθύνονται στην οικογένεια και τους φίλους του Μπρζεζίνσκι αυτή τη δύσκολη στιγμή, κάθε αντικειμενική αποτίμηση για το τι πραγματικά πέτυχε ο «Ζμπιγκ», ως Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας, θα κατέληγε στο ότι η επιρροή του ήταν καταστροφική όχι μόνον για το λαό του Αφγανιστάν αλλά για ολόκληρο τον κόσμο. Να το θέσω απλά. Ο κόσμος θα ήταν πολύ ασφαλέστερος εάν ο Μπρζεζίνσκι είχε χρησιμοποιήσει τις αξιόλογες διανοητικές του ικανότητες στην επιδίωξη άλλων στόχων και στην παγκόσμια πολιτική. Η εμμονή του Ζμπιγκ στα τέλη του 1970 ήταν να στήσει για την ΕΣΣΔ το δικό της Βιετνάμ. Διορίστηκε Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Κάρτερ το 1977, και βρέθηκε να είναι «στα μαχαίρια» με τον Υπουργό Εξωτερικών Σάιρους Βανς, έναν άνθρωπο της ειρήνης που πραγματικά επιθυμούσε να προωθήσει την ύφεση με τη Μόσχα.

Ο Πούτιν αλλάζει την ατζέντα του συριακού

Η Ρωσία, το Ιράν και η Τουρκία έχουν συμφωνήσει να είναι οι εγγυήτριες δυνάμεις σε μια κατάπαυση του πυρός που θα διαρκέσει 6 μήνες και θα ισχύει σε 4 περιοχές της Συρίας –στην επαρχία Ιντλίμπ και τμήματα των γειτονικών επαρχιών, στην Ανατολική Γκούτα (στη Δαμασκό), στη βόρεια Χομς και περιοχές γύρω από τις επαρχίες Νταράα κα Αλ Κουνέιτρα, με σκοπό την αποκλιμάκωση της βίας, την διευκόλυνση της πρόσβασης της ανθρωπιστικής βοήθειας και την βελτίωση των συνθηκών για μια πολιτική διευθέτηση.

Ο απεσταλμένος του ΟΗΕ Staffan de Mistura εξήρε την συμφωνία ως ένα «ελπιδοφόρο και θετικό βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση». Με τη συμφωνία της Αστάνα ο Πούτιν έχει αλλάξει εκ νέου τη συζήτηση για τη Συρία, κάνοντας σαφές στην Ουάσιγκτον ότι η πορεία για την πολιτική διευθέτηση και την ήττα του Ισλαμικού Κράτους και της Αλ Κάιντα περνά από την Μόσχα.

Μόλις τον περασμένο μήνα η συνεργασία ΗΠΑ-Ρωσίας στη Συρία, την οποία ο πρόεδρος Τραμπ είχε προτείνει κατά την προεκλογική του καμπάνια, φαινόταν να βρίσκεται σε μηχανική υποστήριξη. Υπήρξε μια διεθνής κατακραυγή λόγω των ισχυρισμών ότι η συριακή κυβέρνηση χρησιμοποίησε χημικά όπλα εναντίον πολιτών στην πόλη Khan Sheikhoun, σκοτώνοντας πάνω από 90 ανθρώπους. Οι υπηρεσίες πληροφοριών είχαν αξιολογήσει ως «υψηλού επιπέδου αξιοπιστίας» την πληροφορία ότι οι συριακές δυνάμεις είχαν χρησιμοποιήσει χημικά όπλα εναντίον της πόλης αυτής στην επαρχία Ιντλίμπ, στις 2 Απριλίου, και απήντησαν με μια πυραυλική επίθεση σε μια συριακή. αεροπορική βάση. Η ρωσική κυβέρνηση απέρριψε τις κατηγορίες των ΗΠΑ για τη συριακή επίθεση, καταδικάζοντας τα αμερικανικά πυραυλικά κτυπήματα και αποχώρησε από τις αμερικανο-ρωσικές συμφωνίες για την αποφυγή της σύγκρουσης στη Συρία.