Συνέντευξη Πούτιν για την παγκόσμια τάξη και τη ρωσική εξωτερική πολιτική

Ο Βλαδίμηρος Πούτιν, στο ενημερωτικό πρόγραμμα του Βλαδίμηρου Σολοβιώφ «Παγκόσμια Τάξη», μίλησε για το πως βλέπει την υφιστάμενη διεθνή κατάσταση και την εξωτερική πολιτική της Ρωσίας.

Ανασύσταση της Σοβιετικής Ένωσης;

Κατά την άποψή του προέδρου της Ρωσίας, ένα από τα βασικά σημεία της μακροπρόθεσμης στρατηγικής των ΗΠΑ και των χωρών της Δυτικής Ευρώπης αποτελεί η εξάλειψη ακόμη και της υποθετικής δυνατότητας της αποκατάστασης της Σοβιετικής Ένωσης, κάτι το οποίο εξηγεί σε μεγάλο βαθμό και τις θέσεις των «δυτικών εταίρων» για την Ουκρανία. «Όσον αφορά την Ουκρανία και τον μετασοβιετικό χώρο, γενικά είμαι πεπεισμένος, ότι η θέση των δυτικών εταίρων μας, Ευρωπαίων και Αμερικανών, δεν σχετίζεται με την υπεράσπιση των συμφερόντων της Ουκρανίας, αλλά συνδέεται με την προσπάθεια να παρεμποδίσουν την επανασύσταση της Σοβιετικής Ένωσης, και κανείς δεν μας πιστεύει, ότι δεν έχουμε στόχο να επανασυστήσουμε τη Σοβιετική Ένωση. Ακόμη και αυτή η υποθετική δυνατότητα, όπως φαίνεται, δεν επιτρέπει στους εταίρους μας να έχουν ένα βαθύ και ήρεμο ύπνο». Ωστόσο η οικονομική συνεργασία της Ρωσίας με την Ουκρανία θα έκανε τις χώρες πιο ανταγωνιστικές: «θα επέτρεπε στην Ουκρανία και στη Ρωσία να καταλάβουν πιο αξιόλογη θέση στο σύγχρονο σύστημα του καταμερισμού της εργασίας, στην παγκόσμια αγορά. Αλλά το κύριο καθήκον της Δύσης είναι να μην επιτρέψει αυτήν την ένωση δυνάμεων».

Η Ευρώπη δεν αποφασίζει ανεξάρτητα

Όσον αφορά τις κυρώσεις, ο Πούτιν τόνισε ότι «δεν πρόκειται να κρατήσουμε θυμό λόγω των κυρώσεων. Εμείς περιμένουμε, τους περιμένουμε όλους» υπογράμμισε. Εξέφρασε, όμως, την άποψη ότι οι χώρες της Ευρώπης δεν έχουν επαρκή ανεξαρτησία στην επεξεργασία των τελικών αποφάσεων: «Δεν περιμένουμε από τους εταίρους μας στην Ευρώπη, να απαρνηθούν τον ευρωατλαντικό τους προσανατολισμό. Αλλά θεωρώ ότι θα ήταν ορθότερο, οι εταίροι μας χωρίς να τον αρνηθούν αυτόν τον προσανατολισμό, να έπαιρναν μέρος έστω στην επεξεργασία των αποφάσεων. Και όχι απλώς κάθε φορά, όταν έρχονται οδηγίες από κάπου πέρα από τον ωκεανό, να κρύβονται πίσω από ένα προσωπείο».  

Τόνισε ότι οι αποφάσεις των χωρών είναι απαραίτητο να καθορίζονται είτε από τα εσωτερικά τους συμφέροντα είτε από τα διεθνή συμφέροντα των κρατών «Αλλά μου φαίνεται ότι προς των συμφερόντων των ευρωπαϊκών χωρών -μπορεί να λαθεύω, ας με διορθώσουν αν δεν είναι έτσι- θα ήταν να ενώσουν τις προσπάθειές τους στην οικονομία, στην πολιτική, στην μάχη κατά της τρομοκρατίας, και στην μάχη για την επίλυση των οικολογικών προβλημάτων και ενάντια στο οργανωμένο έγκλημα, να ενώσουν τις προσπάθειές τους με τη Ρωσία» είπε ο Πούτιν.

Σιράκ και Σρέντερ είχαν δίκιο

Το πρόβλημα της Ευρώπης συνίσταται στο ότι δεν ακολουθεί ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική. «Γενικά –διαπιστώνει ο Πούτιν- ως αρχή είναι απολύτως φυσιολογικό όταν τμήμα της κυριαρχίας του στρατιωτικο-πολιτικού μπλοκ μεταφέρεται στα υπερεθνικά όργανα». Όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση μέρος της ευρωπαϊκής κυριαρχίας δεν μεταφέρεται τόσο στο ΝΑΤΟ, όσο στον ηγέτη της συμμαχίας, στις ΗΠΑ. Ως παράδειγμα έφερε την αποστολή αμερικανικών στρατευμάτων στο Ιράκ, υπενθυμίζοντας ότι τότε η Γερμανία και η Γαλλία εναντιώθηκαν σε αυτό και τους κατηγορούσαν ότι είχαν λάθος.

Αποδείχθηκε, όμως, ότι τότε ο Ζακ Σιράκ, ο οποίος είχε πολύ στενές σχέσεις εμπιστοσύνης με τους σουνίτες της Μέσης Ανατολής, από τότε είχε προβλέψει –ήταν μάλιστα άνθρωπος πολύ ευρυμαθής- που θα οδηγούσε όλο αυτό. Και να τώρα που οδήγησε η καταστροφή των κρατών αυτών, οδήγησε στο να ανθίζει η τρομοκρατία, να γίνονται τρομοκρατικά κτυπήματα στο Παρίσι, ο Σιράκ το σκεφτόταν αυτό ήδη από τότε και είχε δίκιο. Όπως άλλωστε και ο Γκέρχαρντ Σρέντερ».

Κατά τη γνώμη του, «οι νέοι πολιτικοί ‘‘νεόπλουτοι’’ έχασαν μου φαίνεται την αίσθηση της πραγματικότητας. Δεν κατάλαβαν ακόμη ότι στο εσωτερικό τους δικού τους κόσμου ξεκίνησαν διαδικασίες μη αναστρέψιμες. Εάν τώρα όλοι στέκονται σε στάση προσοχής, αυτό δεν σημαίνει ότι αυτό θα συμβαίνει αιώνια, διότι υπάρχουν κάποιες χώρες και λαοί, οι οποίοι μέσα τους ποτέ δεν θα συμφιλιωθούν με τον δευτερεύοντα ρόλο, με το ρόλο της κατεχόμενης χώρας ή του υποτελούς σε κάποιον άλλον. Αργά ή γρήγορα αυτό θα συμβεί και νομίζω ότι θα είναι πολύ σύντομα». «Προκειμένου να επιμηκύνουν την ηγεμονία τους, κάποιες χώρες προσπαθούν να επιβάλουν τη θέση τους με τη βία. Αυτό βεβαίως είναι κακό», πρόσθεσε.

Η ισορροπία δυνάμεων έχει αλλάξει από την επαύριον του β΄ παγκοσμίου πολέμου

Τόνισε ότι αν και η υφιστάμενη τάξη γεννήθηκε ως αποτέλεσμα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου «η ισορροπία δυνάμεων έχει ολοφάνερα αλλάξει, και αναμφίβολα αυτό πρέπει να το λάβουμε υπ΄ όψιν». «Σ’ αυτήν την ίδια την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, δεν είναι δυνατόν όλες οι γενιές των Γερμανών να αισθάνονται ότι στερούνται τα δικαιώματά τους για το ότι διέπραξαν οι ναζιστές. Υπήρξαν Γερμανοί, οι οποίοι πολέμησαν τον ναζισμό, έπεσαν ως πρώτα θύματα στον πόλεμο με τον ναζισμό, και αυτοί ήσαν και χριστιανοί και κομουνιστές και το αντιφασιστικό κίνημα ήταν πολύ μεγάλο. Αυτό πρέπει επίσης να το σκεφτούμε. Και εγώ θεωρώ ότι έχω δικαίωμα να το πω. Όχι μόνον ως πρόεδρος, ως επικεφαλής του ρωσικού κράτους, αλλά και ως μέλος μιας οικογένειας, στην οποία πολλοί σκοτώθηκαν και υπέφεραν. Κι από την πλευρά της μητέρας μου κι από την πλευρά του πατέρα μου σκοτώθηκαν περισσότεροι απ’ όσους έμειναν ζωντανοί έπειτα από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Και δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τον ρόλο της σύγχρονης Γερμανίας, η οποία μπορεί και πρέπει να παίξει ρόλο στη διεθνή σκηνή, στην παγκόσμια κατάσταση. Αυτά όλα πρέπει να τα έχουμε υπ΄ όψη μας, να τα υπολογίζουμε και να αναπτύξουμε τις διεθνείς σχέσεις σε μια κατεύθυνση που να τους δίνει μεγαλύτερη σταθερότητα».

Ο Πούτιν έκανε κάλεσμα στη λήψη πιο ισορροπημένων αποφάσεων: «Μιλώ με πολλούς ηγέτες, και Ευρωπαίους και Αμερικανούς και όχι μόνον τον τελευταίο χρόνο. Και όταν άρχισαν οι διάφορες επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στην Λιβύη, είχα πάντοτε μια θέση, η οποία συνίσταται στο ότι πρέπει να δρούμε προσεκτικά. Δεν πρέπει τα δικά μας σχήματα και οι αντιλήψεις για το καλό και το κακό, στη συγκεκριμένη περίπτωση για το καλό, για τη δημοκρατία, να τα μεταφέρουμε αυτόματα, απλώς μηχανικά, σε άλλες χώρες και λαούς, με άλλη κουλτούρα, με άλλη θρησκεία, με άλλες παραδόσεις».  

Καθολική αποβιομηχάνιση της Ουκρανίας

Σχετικά με την ουκρανική ατζέντα ο Πούτιν εξέφρασε την άποψη ότι ήδη τώρα «οι εταίροι βλέπουν ότι επέτρεψαν ένα λάθος αλλά δεν θέλουν να το παραδεχθούν. Η Δύση εκμεταλλεύθηκε την κατάσταση, που δημιουργήθηκε στην Ουκρανία από τη στιγμή της ανακήρυξης της ανεξαρτησίας της –διαφθορά, κακές αποδόσεις του δικαστικού συστήματος και της τήρησης της δημόσιας τάξης, αλαζονική αυτονόμηση της γραφειοκρατίας. Και βέβαια να τα εκμεταλλευθείς όλα αυτά ήταν εύκολο. Ωστόσο δύσκολα κάποιος μπορεί να πει ότι τώρα η κατάσταση στην Ουκρανία έγινε καλύτερη. Η εξουσία παρέμεινε στα χέρια των ολιγαρχών. Την χώρα την έθεσαν υπό ξένο έλεγχο, επέβαλαν εκεί στις θέσεις-κλειδιά ανθρώπους από γειτονικές χώρες, ή πέρα από τον ωκεανό. Το επίπεδο της ζωής πέφτει καταστροφικά, το ΑΕΠ μειώθηκε κατ’ εντολήν. Λαμβάνει χώρα μια καθολική αποβιομηχάνιση της Ουκρανίας. Η Ουκρανία σε αντάλλαγμα μπορεί να πάρει μόνον το δικαίωμα εισόδου χωρίς βίζα στην Ευρώπη, αλλά και αυτό ακόμη είναι αμφίβολο. Και δεν μιλάμε για το δικαίωμα να βρουν εργασία, δεν είναι βίζα εργασίας. Αλλά ακόμη και εάν είναι για εργαζόμενους, για ποιους εργαζόμενους; Νταντάδες, κηπουρούς, οικοδόμους. Άραγε αυτή είναι η μοίρα και το μέλλον αυτής της υπέροχης χώρας και αυτού του υπέροχου λαού. Στην Ουκρανία υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις να γίνει μια αναπτυγμένη βιομηχανική χώρα με υψηλό επίπεδο επιδόσεων στον τομέα της υψηλής τεχνολογίας: κατασκευή πυραύλων, διάστημα, κατασκευές αεροσκαφών, ναυπηγεία, μικροηλεκτρονική, ανάπτυξη των επιστημών, εκπαίδευση. Που είναι όλα αυτά σήμερα; Τα υποβαθμίζουν!

Ωστόσο να συντηρήσει οικονομικά την Ουκρανία κανείς δεν το θέλει. Θέλουν να μεταφέρουν το βάρος στη Ρωσία. Και τα δάνεια που δώσαμε δεν θέλουν να τα επιστρέψουν, αν και εμείς προτείναμε μια πολύ καλή, βολική, κατά τη γνώμη μου, επίλυση του χρέους», προσθέτοντας ότι «η ρωσική πλευρά πρότεινε να μοιραστεί η Μόσχα με τις δυτικές χώρες το ρίσκο, αλλά οι δυτικοί εταίροι το αρνήθηκαν. Αυτό σημαίνει ότι η Δύση δεν πιστεύει στην πιστοληπτική φερεγγυότητα της Ουκρανίας και στη σταθεροποίηση της οικονομίας της. Αυτό είναι ένα πολύ κακό σημάδι».

Σχετικά με την κατάσταση στην ανατολική Ουκρανία τόνισε ότι «Δεν είναι δική μας δουλειά να επιτεθούμε κάπου ή να επιμείνουμε, εμείς ξεκινούμε από το ότι δεν μπορούμε να δώσουμε ως λεία στους εθνικιστές αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι ζουν στην νοτιο-ανατολική Ουκρανία» και όπως ξεκαθάρισε λόγος γίνεται για όλο τον ρωσόφωνο πληθυσμό του Ντονμπάς ο οποίος προσανατολίζεται προς τη Ρωσία».   

Για τον Ερντογάν: «τίποτε δεν διαρκεί αιωνίως!»

Σχολιάζοντας την κατάσταση στην Μέση Ανατολή ο Πούτιν δήλωσε πως «όσον αφορά την συριακή κρίση δουλεύουμε εύκολα και με τον πρόεδρο Άσαντ και με την αμερικανική πλευρά. Μίλησα γι’ αυτήν πρόσφατα με τον πρόεδρο Ομπάμα και με τους φίλους μας από τη Σαουδική Αραβία, και τις άλλες αραβικές χώρες». Γιατί είναι εύκολο; Εμείς δεν υποκρινόμαστε και θέση δεν αλλάζουμε. Η Ρωσία διαμόρφωσε με σαφήνεια τη θέση της για τη διευθέτηση του συριακού προβλήματος. Εμείς ζητήσαμε αρχικώς απάντηση από όλους: έτσι ή όχι, σύμφωνοι ή όχι. Επί της αρχής, επί των βασικών παραμέτρων της διευθέτησης όλοι είπαν: ‘‘Ναι’’. Και τότε διαμορφώσαμε τη θέση μας με βάση αυτά τα στοιχεία, τα οποία θεωρούνται γενικά και αποδεκτά, και τώρα πρέπει να ‘‘πηδούμε’’ από την μια πλευρά στην άλλη».

Σε ότι αφορά στη Τουρκία ο Πούτιν για μια ακόμη φορά σημείωσε ότι θεωρεί τους Τούρκους φιλικό λαό. «Ήδη μίλησα στην ομιλία στην Ομοσπονδιακή Συνέλευση και θέλω να το επαναλάβω εδώ για ακόμη μια φορά. Θεωρούμε τον τουρκικό λαό φίλο και δεν θέλουμε να χαλάσουν οι σχέσεις ακριβώς με τον τουρκικό λαό. Βέβαια όσον αφορά την παρούσα ηγεσία της Τουρκίας τίποτε δεν διαρκεί αιωνίως» είπε ο Πούτιν.