Το οικονομικό διακύβευμα στη ρωσο-τουρκική αντιπαράθεση

Τα τελευταία 15 χρόνια η Ρωσία και η Τουρκία πραγματοποίησαν ένα απίστευτο άλμα στις οικονομικές τους σχέσεις, καθώς ο όγκος των εμπορικών τους συναλλαγών δεκαπλασιάστηκε! Η κατάρριψη από τη Τουρκία του ρωσικού αεροσκάφους μπορεί να ακυρώσει ολοκληρωτικά αυτές τις επιτυχίες.

Τουρισμός

Το πρώτο σοβαρό κτύπημα θα το δεχθεί ο τουρκικός τουρισμός. Το ρωσικό Υπέξ (το άρθρο δημοσιεύθηκε στις 25/11) δήλωσε ότι δεν συνιστά στους Ρώσους να επισκέπτονται τη Τουρκία καθώς έχει αυξηθεί η απειλή τρομοκρατικών επιθέσεων. «Εκεί οι κίνδυνοι δεν είναι λιγότεροι από την Αίγυπτο» δήλωσε ο Σεργκέι Λαβρώφ, ο οποίος ακύρωσε την επίσκεψή του στη Τουρκία. Ως αποτέλεσμα αυτού ήταν ότι το βράδυ της Τρίτης καταγράφηκε μαζική ακύρωση εισιτηρίων προς τη Τουρκία, και μια σειρά τουριστικών εταιρειών σταμάτησαν να πωλούν τουριστικά πακέτα για αυτήν τη χώρα.

Το 2014 η συμβολή των Ρώσων τουριστών στην οικονομία της Τουρκίας έφθασε τα 3,7 δις. δολ, ή στο 12% των εσόδων του τουρκικού τουριστικού κλάδου. Σύμφωνα με την Άννα Κοκοριέβα από την εταιρεία «Αλπάρι» εάν ο ρωσικός τουρισμός σταματήσει, τότε η Άγκυρα θα χάσει 2,77 δις δολ. Οι Ρώσοι είναι δεύτεροι σε αριθμό τουριστών στη Τουρκία μετά τους Γερμανούς. Στους 9 πρώτους μήνες του 2015 τη Τουρκία επισκέφθηκαν 2,78 εκατομμύρια Ρώσοι τουρίστες, έναντι 3,75 εκ Γερμανών τουριστών, ενώ το 2014 παραθέρισαν 4,4 εκ Ρώσοι. 

Ενέργεια – Φυσικό Αέριο

Τα τελευταία 15 χρόνια το εμπορικό ισοζύγιο μεταξύ των δύο κρατών ανήλθε από 4,36 δις δολ. που ήταν το 2001 στα 31 δις δολ. το 2014. Μπορούμε να αναφέρουμε δύο ορόσημα στην ενίσχυση της οικονομικής συνεργασίας των δύο χωρών. Αρχική ώθηση έδωσε η επίσκεψη του πρωθυπουργού Μιχαήλ Κασιάνωφ στη Τουρκία το 2000. Έπειτα σοβαρό βήμα στάθηκε η κατασκευή, το 2005, του αγωγού φυσικού αερίου «BLUE STREAM», το οποίο καλύπτει τις ανάγκες της χώρας σε φ.α. κατά 68%.

Στη συνέχεια οι σχέσεις της Ρωσίας και της Τουρκίας για κάποια χρόνια περιεπλάκησαν,  μεταξύ άλλων, λόγω του φυσικού αερίου και του πετρελαίου. Συζητήθηκαν πολλά και διάφορα ενεργητικά σχέδια. Αλλά το 2009. ο τότε πρόεδρος της Τουρκίας πήγε στη Μόσχα, και οι δύο πλευρές διακήρυξαν μια νέα φάση στενής συνεργασίας. Στη συνέχεια ο Πούτιν επισκέφθηκε την Άγκυρα και συμφώνησε για την έναρξη εργασιών στα τουρκικά χωρικά ύδατα του «South Stream», ώστε να παρακαμφθεί η Ουκρανία. Η Άγκυρα υποστήριξε το πρότζεκτ. Σε αντάλλαγμα η Ρωσία υποσχέθηκε να στηρίξει το τουρκικό σχέδιο για αγωγό πετρελαίου από τη Σαμψούντα στο Τσεϊχάν. Στην πραγματικότητα όταν, λόγω της στάσης της Ε.Ε. η Μόσχα αναγκάστηκε να ακυρώσει τον «South Stream», η Τουρκία κατέστη ο βασικός ωφελημένος από αυτή την άσχημη ιστορία. Η GAZPROM με τη πρόταση του «Turkish Stream» έδωσε στην Άγκυρα την ευκαιρία να γίνει ο μεγαλύτερος διακομιστής  ρωσικού φ.α. στην Ευρώπη.

Πρόσφατα ακόμη, Μόσχα και Άγκυρα έκαναν σχέδια για επέκταση της οικονομικής τους συνεργασίας. Μάλιστα, στο τέλος του περασμένου χρόνου ο Ερντογάν, έπειτα από τη συνάντησή του με τον Πούτιν, υποσχέθηκε να αυξήσει το ύψος των εμπορικών τους συναλλαγών στα 100 δις δολ. έως το 2020. Οι δύο πλευρές συζήτησαν επίσης τη δυνατότητα της δημιουργίας μίας ζώνης ελεύθερου εμπορίου ήδη από το 2015, και το καλοκαίρι ακόμα ήθελαν να υπογράψουν συμφωνία για τη δημιουργία του «Turkish Stream» μέσω της Μαύρης Θάλασσας.  

Η Τουρκία εξαρτάται από το ρωσικό φυσικό αέριο κατά 60%, και χωρίς αυτό η τουρκική οικονομία απλά καταρρέει. Αυτό είναι το ισχυρότερο χαρτί στα χέρια της Ρωσίας.

Η Τουρκία είναι ο δεύτερος αγοραστής ρωσικού φ.α. μετά τη Γερμανία. Το 2014 η Άγκυρα αγόρασε 27,3 δις κ.μ. αερίου (η Γερμανία περισσότερα από 40 δις. κ.μ.). Η GAZPROM την προμηθεύει με φ.α. κατά ένα μέρος απ’ ευθείας μέσω του «BLUE STREAM» που περνά από το πυθμένα του Ευξείνου Πόντου (16-19 δις κ.μ.). Οι υπόλοιπες ποσότητες πηγαίνουν από το λεγόμενο «Δυτικό Διάδρομο» –μέσω της Ουκρανίας και της Ρουμανίας.

Παρ’ όλα αυτά είχαν ήδη φανεί τα σύννεφα στην πραγματοποίηση του σχεδίου «Turkish Stream». Η Άγκυρα για μισό χρόνο καθυστερούσε την υπογραφή της διακυβερνητικής συμφωνίας. Το πρόβλημα δεν ήταν μόνον στο ότι η Τουρκία παζάρευε τη μείωση της τιμής του φ.α.. Η Μόσχα είχε προτείνει στην Άγκυρα να γίνει ο σημαντικότερος μεταφορές ρωσικού φυσικού αερίου στην Ε.Ε., αλλά η Άγκυρα ήθελε περισσότερα, ήθελε να κάνει η ίδια μεταπώληση του αερίου στην Ευρώπη, κάτι που δεν γινόταν αποδεκτό από την GAZPROM. Το αποτέλεσμα ήταν να γίνεται λόγος αντί για τέσσερεις κλάδους του αγωγού μόνον για δύο.   

«O ‘‘Turkish Stream’’ είχε κοπεί στο μισό, επειδή από καιρό ήμασταν αντιμέτωποι με την «ανοησία» της Τουρκίας. Αυτό άρχισε να μας κουράζει. Μετά τα διαβήματα του Ερντογάν απλώς ενδυναμώθηκε η επιθυμία μας να στερήσουμε από τη Τουρκία το κομμάτι της μεταφοράς, ξεκινώντας το πρότζεκτ “NORD STREAM -2», λέει ο επικεφαλής της FNEB (Ίδρυμα Εθνικής Ασφάλειας της Ενέργειας) Κωνσταντίν Σιμόνωφ.

Τι χάνει η Τουρκία εάν δεν κατασκευασθούν ούτε και οι δύο γραμμές του «Turkish Stream»; Το θέμα είναι ότι η πρώτη γραμμή του αγωγού είναι απαραίτητη για την κάλυψη των αναγκών της ίδιας της Τουρκίας. Το ρίσκο γι’ αυτήν βρίσκεται στο ότι έως τώρα 14 δις κ.μ. αερίου η Τυρκία τα παίρνει από τη Ρωσία μέσω του Διαβαλκανικού αγωγού –μέσω της Ουκρανίας και της Ρουμανίας. Αλλά το 2019 λήγει η συμφωνία μεταφοράς μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας. Αυτό σημαίνει ότι θα σταματήσει και η προμήθεια ρωσικού φ.α. στη Τουρκία. Η πρώτη γραμμή του «Turkish Stream» είναι αυτή που θα μετέφερε τις ποσότητες που τώρα μεταφέρονται μέσω της Ουκρανίας. Σ’ αυτή την περίπτωση η Ρωσία θα χάσει μια εναλλακτική πρόσβαση στην ευρωπαϊκή αγορά. Αλλά με την ύπαρξη του «NORD STREAM–2» και την ανακατεύθυνση του φ.α. στη Κίνα η GAZPROM μπορεί να αποκαταστήσει τις χαμένες απώλειες προς την Τουρκίας.

Η Τουρκία, όμως, θα στερηθεί τα έσοδα από τη διαμετακόμιση στην Ευρώπη, αλλά και τη δυνατότητα να αυξήσει την κατανάλωση αερίου με ευνοϊκούς όρους και να εξασφαλίσει την οικονομία της από την απώλεια προμηθειών μέσω της Ουκρανίας. Να μπλοκάρει τον «BLUE STREAM» η Τουρκία δεν θα το τολμήσει. Είναι ατού στα χέρια της Ρωσίας. Να αντικαταστήσει γρήγορα το ρωσικό φ.α. με αζερικό, ιρανικό ή  LNG (υγροποιημένο φ.α.) επίσης δεν το μπορεί. Θεωρητικά αυτό, βεβαίως, είναι δυνατό αλλά μόνον έπειτα από 5-10 χρόνια και με την εφαρμογή μιας μακροπρόθεσμης στρατηγικής, που απαιτεί τεράστιες επενδύσεις και υποδομές.

Το 2014 η Άγκυρα αγόρασε συνολικά 5,3 δις κ.μ. φ.α. από το Αζερμπαϊτζάν, 8,9 δις κ.μ. από το Ιράν και ακόμη 8 δις κ.μ. LNG, έναντι 27,3 δις κ.μ. από τη Ρωσία. Το Ιράν και το Αζερμπαϊτζάν δεν διαθέτουν επιπλέον φ.α. για τη Τουρκία. Το Αζερμπαϊτζάν υπόσχεται στη Τουρκία φ.α. από το οικόπεδο Shah-Deniz, αλλά σε ποσότητα 6 δις κ.μ. κι αυτό μόνον έπειτα από το 2020. Αυτό αναγράφεται στις συμβάσεις. Ωστόσο το βασικό είναι ότι αυτά τα 6 δις κ.μ. είναι αναγκαία στη Τουρκία για να ανταποκριθεί στην πρόσθετη ζήτηση, η οποία θα έχει εμφανιστεί έως τότε κι όχι για την αντικατάσταση της ρωσικής ποσότητας.  

Η Άγκυρα μπορεί να βρει μικρές ποσότητες υγροποιημένου φ.α. στην αγορά, αλλά είναι απέχουν πολύ από να καλύψουν τις ποσότητες της GAZPROM, όπως πιστεύει ο Αλεξέι Γκρίβατς από την FNEB. Επιπλέον, απαιτούνται μερικά δισεκατομμύρια δολάρια για την διεύρυνση των υποδομών για να δεχθούν περισσότερο όγκο LNG, για να μη μιλήσουμε για το ότι είναι πολύ πιο ακριβό από το ρωσικό φ.α. που μεταφέρεται από τον αγωγό.

Για τη Ρωσία η ρήξη της συνεργασίας στο τομέα του φ.α. με τη Τουρκία σημαίνει άμεσες απώλειες από ένα δυνατό αγοραστή. Μόνον το 2014, η GAZPROM κέρδισε 10,4 δις. δολ. από τη πώληση στη Τουρκία 27,3 δις. κ.μ. φ.α. με τιμή 374 δολ. Το 2015 και στο πλαίσιο των μειωμένων τιμών στο φ.α. η GAZPROM μπορεί να πάρει από τη Άγκυρα 7-7,5 δις. δολ. για την ίδια ποσότητα (με τιμή 260-300 δολ. για τα χίλια κ.μ.). Αλλά για τη Τουρκία η έλλειψη ρωσικού φ.α. σημαίνει οικονομική καταστροφή.  

Ατομική Ενέργεια

Η Τουρκία πρόσφατα απειλούσε ότι η ίδια θα σταματούσε το πρότζεκτ της κατασκευής από την ROSATOM του Πυρηνικού Σταθμού στο Ακούγιου μέχρι το 2020. Ο σταθμός θα πρέπει να έχει 4 αντιδραστήρες ισχύος 1200 MWt έκαστος. Ο Σιμόνωφ θεωρεί ότι η ακύρωση του πρότζεκτ η αξία του οποίου εκτιμάται στα 20 δις δολ., είναι προς όφελος της Ρωσίας. Βεβαίως η ROSATOM θα χάσει τα 3 δις δολ που έχει ως τώρα επενδύσει, αλλά η εταιρεία έχει δεκάδες άλλα έργα στο εξωτερικό. Η ROSATOM είναι ο παγκόσμιος ηγέτης στην αγορά ατομικής ενέργειας. Η Ρωσία συνολικά μπορεί και να κερδίσει από αυτό.

«Θα ήμουν ευτυχής, εάν εγκαταλείπαμε αυτό το έργο. Προσωπικά δεν κατανοώ, γιατί κατασκευάζουμε αυτόν τον πυρηνικό σταθμό. Πρώτον, μόνοι μας δημιουργούμε ανταγωνιστή στο δικό μας φ.α. στη τουρκική αγορά. Δεύτερον, κατασκευάζουμε σταθμό με δικά μας λεφτά. Μόνον η επίσημη περίοδος αποπληρωμής του έργου είναι 18 χρόνια, στην πραγματικότητα θα επιστραφούν τα χρήματα σε πάνω από 20 χρόνια. Επιμένω στην ερώτηση: είμαστε βέβαιοι ότι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να τοποθετείς κάπου χρήματα κατά τη χρονική περίοδο που βρισκόμαστε σε ύφεση; Γι’ αυτό όταν ο Ερντογάν απείλησε να σταματήσει την κατασκευή του Πυρηνικού Σταθμού, είπα ότι ο Ερντογάν θα έκανε μεγάλη χάρη στη Ρωσία» δηλώνει ο Σιμόνωφ.

Αυτός ο Πυρηνικός Σταθμός είναι πιο αναγκαίος στη Τουρκία καθώς της εξασφαλίζει φθηνότερη ηλεκτρική ενέργεια από αυτή που καταναλώνει φ.α. Όταν τον Απρίλιο του 2015 η Ρωσία και η Τουρκία έβαλαν το θεμέλιο λίθο του Πυρηνικού Σταθμού, οι τουρκικές αρχές σημείωναν: αν αυτόν το Σταθμό η Άγκυρα τον είχε φτιάξει πριν 10 χρόνια θα είχε εξοικονομήσει 14 δις δολ. από την αγορά φ.α. Ακύρωση του σταθμού για τη Τουρκία σημαίνει ανάγκη να ξοδεύει περισσότερα για το φ.α., και τελικά μπορεί να οδηγήσει στο πιο ακριβό κόστος ηλεκτρικής ενέργειας απ’ όλη την Ευρώπη. Γι΄ αυτό ο Πυρηνικος Σταθμός στη Τουρκία είναι επίσης ένα ατού στα χέρια της Ρωσίας.

Τα Στενά του Βοσπόρου

Ωστόσο,  η Τουρκία έχει τη δυνατότητα να πάρει και επώδυνες αποφάσεις για τη Ρωσία. Θεωρητικά η Άγκυρα μπορεί να αποκλείσει τη Ρωσία από το να διακινεί το πετρέλαιο μέσω των στενών του Βοσπόρου. «Αλλά αυτό ήδη ουσιαστικά θα είναι ισοδύναμο με το εάν η Ουκρανία θα κλείσει τη μεταφορά του ρωσικού αερίου στην Ευρώπη. Σημαίνει κήρυξη οικονομικού πολέμου και όχι μόνον εναντίον μας αλλά και εναντίον των καταναλωτών μας στην Ε.Ε.», λεει ο Σιμόνωφ.

«Αυτό θα σημαίνει παραβίαση των διεθνών συμφωνιών των κανόνων διέλευσης μέσω των στενών. Στην πραγματικότητα θα είναι κήρυξη όχι απλά οικονομικού πολέμου αλλά κανονικού πολέμου. Δεν γνωρίζω πόσο έτοιμη είναι η Τουρκία να πάει κοντά στα μουστάκια του τίγρη», σημειώνει ο συνομιλητής μας.

Η Ρωσία με τη σειρά της έλυσε τα προβλήματα εξάρτησης από τον επιβαρυμένο δρόμο μεταφοράς πετρελαίου από τα στενά του Βοσπόρου, αναπτύσσοντας τη βορεινή διαδρομή και την εξαγωγή πετρελαίου μέσω της Βαλτικής, ωστόσο η παροχή ρωσικού πετρελαίου μέσω του Νοβοροσσίσκ όπως και πριν είναι σημαντική και τα προβλήματα αυτά μπορούν να προκαλέσουν σημαντικό πλήγμα στις εξαγωγές ρωσικού πετρελαίου.

Πάγωμα των ρωσικών κεφαλαίων στη Τουρκία

Θεωρητικά η Τουρκία μπορεί να θίξει επίσης και τις ρωσικές επιχειρήσεις, που έχουν επενδύσει στη τουρκική αγορά. Έτσι

·         η Lukoil στη Τουρκία έχει 700 πρατήρια βενζίνης, ή το 4% της αγοράς καυσίμων.

·         η «Inter RAO EES» κατέχει τον σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με φ.α. «Θράκη» αξίας 67,7 εκ. δολ.

·         η SBERBANK το 2013 αγόρασε την DenizBank, 9^η τράπεζα της Τουρκίας που διαθέτει 680 παραρτήματα σε όλη τη χώρα.

·         ο όμιλος «Gaz» διαθέτει σε τουρκικό εργοστάσιο 3-3,5 χιλ. μηχανές «Gazel Next».

·         η MMK στη Τουρκία έχει εργοστάσιο μεταλλουργίας.

·         ο Μιχαήλ Φρίντμαν διαθέτει το 13,22% των μετοχών της μεγαλύτερης εταιρείας κινητής τηλεφωνίας στη Τουρκία της Turkcell.

·         η Yandex έχει αποκτήσει το 7% της αγοράς του Internet στη Τουρκία.

Αν η Τουρκία αποφασίσει να παγώσει αυτά τα περιουσιακά στοιχεία τότε θα οδηγήσει σε διεθνές σκάνδαλο, την ρήξη των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών και θα επιφέρει ζημία όχι μόνον στον προϋπολογισμό της Ρωσίας αλλά και της Τουρκίας, καθώς όλες οι ρωσικές εταιρίες με τον έναν ή άλλο τρόπο σχετίζονται με την τοπική υποδομή και κατέχουν σημαντικό μερίδιο στη ρωσική αγορά, όπως εκτιμά η Κοκόριεβα.

Από την πλευρά τους οι τουρκικές κατασκευαστικές εταιρίες από τη διακοπή των σχέσεων των δύο χωρών μπορούν χάσουν την ελκυστική ρωσική αγορά, στην οποία έχουν κερδίσει πολλά. Συγκεκριμένα, τα τελευταία 25 χρόνια οι Τούρκοι κέρδισαν συμφωνίες στη Ρωσία ύψους 50 δισ. δολ., όπως υπολόγισαν οι Financial Times.

Αγροτική Οικονομία (2*)

Η Τουρκία είναι η δεύτερη χώρα παγκοσμίως, μετά την Αίγυπτο,  σε εισαγωγές ρωσικών σιτηρών. Σύμφωνα με τον υπουργό Αγροτικής Οικονομίας Αλεξάντερ Τκατσιώφ, από τις αρχές του 2015 οι εξαγωγές στη Τουρκία έφθασαν τους 3,5 εκατομ. τόνους, που αποτελεί το 12% των συνολικών εξαγωγών των σιτηρών. Σύμφωνα με την εμπειρογνώμονα του Αναλυτικού Κέντρου της κυβέρνησης της Ρωσίας Γιελένα Ραζούμοβα, το 2015 η συνολική αξία των εξαγωγών σίτου, καλαμποκιού και ηλιόσπορου ανήλθε στο 1,4 δις δολ. «Το ρωσικό σιτάρι γενικά είναι πολύ φθηνότερο και παράλληλα καλής ποιότητας, και είναι αναγκαίο για την τουρκική βιομηχανία άλεσης, η παραγωγή της οποίας κατευθύνεται στις αγορές της Ασίας».

Οι ειδικοί θεωρούν ότι στην περίπτωση που η Τουρκία σταματήσει ή περιορίσει τις αγορές σιτηρών από τη Ρωσία, αυτό θα έχει δυσάρεστες συνέπειες αλλά όχι σε κρίσιμο βαθμό και για τις δύο χώρες. Η Τουρκία θα μπορέσει να βρει σιτάρι στην Ουκρανία, τη Γαλλία ή τη Ρουμανία, αλλά ο Γενικός Διευθυντής του Ινστιτούτου Μελετών Αγροτικής Αγοράς Ντμίτρι Ρίλκο υποστηρίζει ότι σε αυτή την περίπτωση η Τουρκία θα χάσει σημαντικά καθώς θα αγοράζει ακριβότερα. «Να βρει αλλού το προϊόν ασφαλώς και μπορεί βρει αλλά θα χάσουν κολοσσιαία ποσά. Θα αγοράζουν σιτάρι σε πολύ υψηλότερες τιμές και η τουρκική αλευροβιομηχανία είναι συντονισμένη με το ρωσικό σιτάρι. Θεωρητικά μπορεί να το βρουν στην Ουκρανία και στη Γαλλία αλλά θα είναι κατώτερης ποιότητας και υψηλότερης τιμής».

Ο πρόεδρος της Ένωσης Ρωσικών Σιτηρών Αρκάντι Ζλοτσέβσκι θεωρεί ότι στη ρωσική αγορά δεν θα υπάρχουν επιπτώσεις. «Έχουμε αρκετά μεγάλο αριθμό αγοραστών σε άλλες χώρες. Άλλο ζήτημα, εάν αυτή η απόφαση πρέπει να παρθεί με προσοχή και στοχευμένα, να μη κτυπήσουμε τους δικούς μας για να φοβηθούν οι άλλοι. Η μονόπλευρη άρνηση παράδοσης του προϊόντος επιφέρει κυρώσεις. Αυτό θα επηρεάσει τους εξαγωγείς μας».

Αν η Τουρκία αγοράζει από τη Ρωσία σιτάρι, η Ρωσία εισάγει από τη Τουρκία ξηρούς καρπούς, λαχανικά και φρούτα. Και η πιθανή απαγόρευση δεν εκτιμάται το ίδιο από τους ειδικούς. «Εισάγουμε από εκεί πολλά λαχανικά και σπόρους. Αλλά μπορούμε να εύκολα να τα καταφέρουμε και χωρίς αυτές τις εισαγωγές» είναι η αισιόδοξη θεώρηση τυ Ζλοτσέβσκι.  

«Το 2015 το μερίδιο της Τουρκίας στην εισαγωγή των λαχανικών ήταν πάνω από 50%», και η αντικατάστασή τους πρακτικά δεν είναι δυνατή σε συνθήκες εμπάργκο στις εισαγωγές από την Ε.Ε.. Γι’ αυτό με την εφαρμογή των περιορισμών θα αυξηθούν οι τιμές στις ντομάτες και στα προϊόντα από την επεξεργασία της».

Για το λόγο αυτό ο υπουργός Αγροτικής Οικονομίας επισημαίνει ότι σε περίπτωση ανάγκης η Ρωσία θα αντικαταστήσει τις εισαγωγές ντομάτας από το Ιράν, το Μαρόκο, το Ισραήλ, το Αζερμπαϊτζάν ή το Ουζμπεκιστάν. Τα φρούτα θα τα εισαγάγει από χώρες όπως τη Νότια Αφρική, το Μαρόκο, την Κίνα, την Αργεντινή, το Ισραήλ, την Αμπχαζία και τη Γεωργία.

(1)        Πηγή: http://vz.ru/economy/2015/11/25/779992.html

     Συντάκτης : Όλγα Σαμοφάλοβα

    (2) Πηγή: http://ria.ru/economy/20151126/1328720365.html

         *Έγινε επιλογή στοιχείων και δηλώσεων