Οι Πατριάρχες της Ανατολής συναντήθηκαν στη Δαμασκό, μετά από συνεννόηση της Μόσχας με το Βατικανό

 

του Jean Aziz*

Οι Πατριάρχες της Ανατολής συναντήθηκαν στη Δαμασκό, στις 8 Ιουνίου, για να συζητήσουν την κατάσταση των Χριστιανών στην περιοχή, έπειτα από συντονισμένες προσπάθειες μεταξύ του Λιβανέζου Μαρωνίτη Πατριάρχη Bechara al-Rai και του Βατικανού και του Ελληνορθόδοξου Πατριάρχη Ιωάννη Χ Yazigi και της Μόσχας.

Ο Λίβανος παρακολούθησε τις δραστηριότητες της Καθολικής και της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Όταν ο απεσταλμένος του πάπα στο Λίβανο, καρδινάλιος Dominique Mamberti, συναντήθηκε με Λιβανέζους αξιωματούχους και πολιτικούς κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του στη Βηρυτό στις 29 Μαΐου, συνεχίζονταν και οι προετοιμασίες για την ετήσια συνάντηση των πατριαρχών της Ανατολής στη Δαμασκό στις 8 Ιουνίου, μετά από πρόσκληση του Ελληνορθόδοξου πατριάρχη Ιωάννη Ι΄ Yazigi. Φαίνεται να μην υπάρχει κάποια άμεση σχέση μεταξύ των δύο γεγονότων, όμως και στις δύο περιπτώσεις συζητήθηκαν τα ίδια θέματα.

Η συνάντηση των πατριαρχών της Ανατολής πραγματοποιήθηκε στην έδρα του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου στη χριστιανική γειτονιά Bab Tuma (Πύλη του Θωμά) στην καρδιά της Δαμασκού. (Η γειτονιά οφείλει την ονομασία της στον  Απόστολο Θωμά, έναν από τους 12 Αποστόλους που πέρασε από τη Δαμασκό.) Η ατζέντα της εκκλησιαστικής συνάντησης περιελάμβανε την κατάσταση των Χριστιανών στην περιοχή, τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν και το μέλλον των χριστιανικών μειονοτήτων στη Συρία και στο Λίβανο. Αξίζει να σημειωθεί ότι όλοι οι πατριάρχες δέχθηκαν την πρόσκληση, παρά την πολιτική κατάσταση και τις επικίνδυνες συνθήκες ασφάλειας στο δρόμο μεταξύ της Βηρυτού και της Δαμασκού.

Νικολάι Μπερντιάγιεφ, γερμανικές επιρροές, Μαρξ και Σλάβοι

Ι

Η σύγκρουση κομμάτων και τάξεων και τα πολιτικά και κοινωνικά πάθη κάνουν πολλούς να ξεχνούν ότι η ρωσσική επανάσταση λαμβάνει χώρα στην ατμόσφαιρα ενός φοβερού πολέμου και ότι όλες οι κομματικές ομάδες με τα βαρύγδουπα συνθήματά τους δημιουργούνται υπό την πίεση του πολέμου. Τα κόμματα με τα προγράμματά τους και τις τακτικές τους δεν μπορούν τώρα να σταθούν σε καθαρή μορφή, όλοι αυτοί δεν είναι τέτοιοι που ήταν στην περίοδο της ειρήνης, στις ήρεμες συνθήκες της πολιτικής δραστηριότητας και της κοινωνικής μεταρρύθμισης της κοινωνίας. Στην παρούσα τραγική στιγμή της ρωσσικής ιστορίας όλα τα κόμματα καθορίζονται πάνω απ’ όλα από τις σχέσεις τους με τον πόλεμο και τη διεθνή πολιτική. 

Στην πραγματικότητα στη Ρωσσία υπάρχουν τώρα μόνον δύο κόμματα –το κόμμα των πατριωτών που επιθυμούν να σώσουν την πατρίδα, που δεν έχουν χάσει τα γνήσια εθνικά και κρατικά αισθήματά τους, που συνειδητοποιούν την ευθύνη για όλο το μέλλον της Ρωσσίας, και των μη-πατριωτών, που απορρίπτουν την εγγενή αξία της εθνικότητας, αδιάφορων για την πατρίδα, για τη τιμή και την αξιοπρέπειά της, και την προδίδουν ή από φανατική προσήλωση σε αφηρημένες ουτοπίες και ψευδείς διεθνιστικές ιδέες, ή ταπεινή ιδιοτέλεια και διαφθορά. Η κατηγοριοποίηση των κομμάτων σε «αστικά» και «σοσιαλιστικά» τώρα έχει λεκτική μόνον σημασία, είναι συμβατική έκφραση. Η πλεχανοβική σοσιαλιστική ομάδα «Ενότητα» αναγνωρίζεται ως «αστική» αποκλειστικά για την πατριωτική της δραστηριότητα. Και τα μαυροεκατονταρχίτικα στοιχεία, που κρύβονται κάτω από τη μάσκα του μπολσεβικισμού, είναι έτοιμα να τα αναγνωριστούν ως «σοσιαλιστικά» για την αντι-πατριωτική τους δράση.