Η
διάσταση μεταξύ πραγματικότητας και ιδεολογίας, που η εγχώρια εκσυγχρονιστική «ελίτ»
εγκλώβισε την ελληνική κοινωνία, έχει φθάσει πλέον σε οριακό σημείο. Τα
ιδεολογήματα που ασφυκτικά εναγκάλισαν την
πολιτική σκέψη έχουν χάσει πλέον οποιαδήποτε αντικειμενικότητα και διατηρούνται
με όρους τεχνητής επιβολής.
Για
περίπου δύο δεκαετίες οι «πνευμα-τικοί» μας ηγήτορες, «διεθνιστικής» ή
νεοφιλελεύθερης απόχρωσης, δημιουρ-γούσαν μυθεύματα για να καταρρίψουν τον Μύθο,
όπως αυτός επιβιώνει στο συλλογικό φαντασιακό του έθνους. Σύντομα οι κοσμοαντιλήψεις
τους αποδείχθηκαν φαντασιώσεις, αυτές που υποθετικά σφυροκοπούσαν με τα
αποδομητικά τους εργαλεία.
Διακήρυξαν
την απαλλαγή της ελληνικής κοινωνίας από τον «εθνικιστικό» επαρχιωτισμό της και
την μετέτρεψαν σε συνοικία κουτσομπολιού και κακογουστιάς και βασίλειο του
ανορθολογισμού. Η ζωή μας συνθλίβεται ανάμεσα στο κούφιο ψιττακό Έλληνα
κοσμοπολίτη/διεθνιστή και το alter
ego του, τον Έλληνα
μικροαστό, αφιονισμένο από την τηλεοπτική ευήθεια.